ไม่ได้อะไรกับการใส่ใจคำไม่ดีของคนอื่น

ใครกำลังเป็นอกุศล คนที่ว่าเป็นอกุศลแน่นอน ถ้าไม่เป็นอกุศล จะมาว่าคนอื่นไหมคะ ก็ไม่ว่า เพราะฉะนั้น คนว่า จิตเป็นอกุศลแล้ว แล้วคนฟังก็โกรธด้วย ก็อกุศลต่ออกุศล แล้วใครจะดีกว่าใครได้ แต่ถ้ารู้ว่า เขาว่า แล้วไม่โกรธ แล้วมีเมตตา ผู้นั้นทำประโยชน์ทั้ง ๒ ฝ่าย คือ ประโยชน์ตนเองก็ไม่โกรธ แล้วยังไม่ทำให้ความโกรธของเขาเพิ่มขึ้นมากอีกด้วย

เพราะฉะนั้น จะเห็นได้จริงๆ ว่า กุศลเวลาเกิดแล้ว ไม่ได้ทำร้ายหรือให้โทษเลย แต่อกุศล ตรงกันข้าม ไม่ทำร้ายคนอื่น ก็ทำร้ายจิตใจของตัวเอง ซึ่งคนอื่นทำร้ายไม่ได้ แล้วจะเสียเวลาทำอันตรายตัวเองทำไม ไม่มีใครทำร้าย จะไปบอกว่าคนนั้นคนนี้ทำร้ายเราก็ไม่ได้ ทำเอง ทำร้ายตัวเอง นี่เป็นขั้นหนึ่งที่จะไม่โกรธ แล้วถ้ามีเมตตาต่อคนที่ว่า ก็ยิ่งดี ทำทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่ใช่เป็นการทำร้ายเขา แต่ดีต่อเขาเสมอ ก็สามารถทำให้เขาเข้าใจถูกและเป็นคนดีได้ ถ้าจะคิดค่าของเวลา เสียเวลาโกรธไหมคะ ไม่เห็นได้อะไรเลย

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ผู้ใดโกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว ผู้นั้นเป็นผู้ลามกกว่าบุคคลนั้นแหละ เพราะการโกรธตอบนั้น บุคคลไม่โกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว ชื่อว่า ย่อมชนะสงครามอันบุคคลชนะได้โดยยาก ผู้ใดรู้ว่าผู้อื่นโกรธ แล้วเป็นผู้มีสติสงบเสียได้ ผู้นั้นชื่อว่าย่อมประพฤติประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย คือ แก่ตนและแก่บุคคลอื่น เมื่อผู้นั้นรักษาประโยชน์อยู่ทั้งสองฝ่าย คือ ของตนและของบุคคลอื่น ชนทั้งหลายผู้ไม่ฉลาดในธรรมย่อมสำคัญบุคคลนั้นว่า เป็นคนเขลา ดังนี้