ลาที มิใช่ลาก่อน ไต้หวัน

ลาที มิใช่ลาก่อน ไต้หวัน

วันสุดท้ายที่ไทเป เดินไปรับท่านอาจารย์และพี่จี๊ดไปทานอาหารเช้า เพราะหนีไปเที่ยวหลายวัน ไม่ได้ไปกราบท่านเลย เมื่อพบท่านก็ทักว่าท่านหน้าตาแจ่มใสมาก ท่านบอกว่า ใครจะคิดว่า คนไต้หวันจะสนใจจริงจังขนาดนี้ เพียงสนทนาไม่กี่ชั่วโมงก็สามารถเข้าใจเรื่องเจตสิกที่เกิดกับจิตทุกดวง ไม่ใช่เพียงจำชื่อได้ มีบางคนไปนั่งสมาธิโดยท่องคำที่เรียกว่ามนตรา แต่บอกว่าไม่ได้เข้าใจอะไรเลย เมื่อได้ฟังแล้วก็สนใจ และมีผู้หญิงสาวชาวไต้หวันคนหนึ่งที่มาเมืองไทยเมื่อเดือนพฤษภาคม ได้พบกับคุณแอ๊ว ฟองจันทร์ นันตา วอล์ช โดยบังเอิญที่สถานีรถไฟฟ้าและได้รับคำแนะนำให้มาฟังธรรมที่ไทเป และได้มาฟังในวันสุดท้าย หลังถ่ายภาพร่วมกันในห้องรับแขกที่ท่านอาจารย์พัก เธอมาขอบพระคุณท่านอาจารย์ ท่านเล่าว่า เขาน้ำตาไหลออกมาด้วยความปีติ เขาบอกว่า เขาเกิดมาเพื่อที่จะได้มาฟังธรรมจึงทำให้ได้พบกับคุณแอ๊ว

กลับมาจึงคุยกับคุณแอ๊วถึงรายละเอียด ทำให้ได้ทราบว่า คุณแอ๊วเห็นนาเดียกับคุณแม่สูงอายุที่ตามัวเกือบมองไม่เห็น ที่สถานีรถไฟฟ้าพระโขนงกำลังเก้ๆ กังๆ ลากกระเป๋าใบใหญ่ลงบันได คุณแอ๊วเดาว่าคงเป็นคนต่างชาติ จึงเข้าไปถามและช่วยยกกระเป๋า ทั้งๆ ที่คุณแอ๊วก็ขาเจ็บ แต่โชคดีที่มีฝรั่งผู้ชายใจดีคนหนึ่งอาสาช่วยยกกระเป๋าลงมาให้ คุณแอ๊วจึงช่วยเรียกแท๊กซี่ไปส่งให้ที่โรงแรมใกล้ๆ ตามที่อยู่ที่นาเดียบอก แล้วก็จากกันไป แต่ได้ให้เบอร์โทรติดต่อกันไว้

วันรุ่งขึ้นคุณแอ๊วไปพบนาเดียที่สถานีรถไฟฟ้าอีกโดยบังเอิญ คุณแอ๊วถามหาคุณแม่ว่าอยู่ที่ไหน ใครดูแล? นาเดียก็บอกว่าไม่มีใครดูแล แต่นาเดียจำเป็นต้องทิ้งแม่เอาไว้ที่โรงแรมคนเดียว เพราะเธอต้องไปเข้าคอร์สเรียนอะไรสักอย่างทั้งวัน (ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่เกี่ยวกับนั่ง เพ่ง สมาธิ พลังจิตสักอย่างหนึ่ง) พอคุณแอ๊วทราบว่า คุณแม่อยู่โรงแรมคนเดียว ยังไม่ได้ทานอะไรเลย คุณแอ๊วจึงได้จัดเตรียมซื้ออาหารและถ้วยชามไปให้คุณแม่ที่โรงแรม และตอนหลังพอคุยกันไปมา ทราบว่า มีอาชีพที่เคยเป็นแอร์โฮสเตสเหมือนกันทั้งคู่ เลยคุยกันถูกคอ นาเดียเคยทำงานกับไชน่าแอร์ ส่วนคุณแอ๊วเคยอยู่การบินไทย

2-3 วันต่อมา ทั้งสองแม่ลูกก็เตรียมเดินทางไปเชียงใหม่เพื่อฝึกพลังจิตอะไรสักอย่าง และไปหาดูสถานที่ต่างๆ เผื่อจะย้ายมาอาศัยอยู่ที่เมืองไทย วันนั้นที่ที่พักคุณแอ๊วได้คุยธรรมพื้นฐานให้นาเดียฟัง และบอกนาเดียว่าให้ไปฟังธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์ที่ไทเปในเดือนกันยายนนี้ พร้อมกับได้โทรติดต่อกับคุณวินเซ็นต์ (ชาวไต้หวันที่เชิญท่านอาจารย์ไป) เพื่อบอกสถานที่และวันและเวลาการสนทนา

และก่อนนาเดียเดินทางไปเชียง ใหม่ คุณแอ๊วก็ได้ชวนนาเดียและคุณแม่ไปเดินเล่นที่สวนเบญจสิริ เช่าเสื่อให้คุณแม่นอนพัก และเธอก็ได้คุยธรรมเบื้องต้นคร่าวๆ กับนาเดียนานพอสมควร และนาเดียก็แปลให้คุณแม่ฟังเป็นระยะๆ ดูแล้วเค้าก็สนใจและทึ่งมากๆ กับข้อมูลที่ได้รับฟัง (รายละเอียดว่าคุยอะไรกันบ้าง ต้องถามคุณแอ๊ว) แล้วต่างก็แยกย้ายกัน ไม่ได้ติดต่อกันอีก เพราะสองแม่ลูกกำลังจะขึ้นไปเชียงใหม่และปาย นาเดียบอกว่าชอบเมืองไทยมากๆ อยากย้ายมาอยู่ที่นี่กับคุณแม่ที่ต่างจังหวัด ไม่ชอบไต้หวันเลย

พอนาเดียกลับมาจากเชียงใหม่ก็ได้พยายามนัดพบกับคุณแอ๊ว แต่เผอิญคุณแอ๊วไม่ว่าง และคุณนาเดียก็ต้องกลับไต้หวันวันรุ่งขึ้น ก็เลยไม่ได้เจอกันอีกเลย แต่สัญญากันว่าจะส่งข่าวถึงกัน

แต่คุณแอ๊วเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า เขาจะไปร่วมสนทนาธรรมกับท่านอาจารย์หรือไม่ เพราะนาเดียหายไปเลย ตั้งแต่กลับไปไต้หวัน เมื่อได้ทราบว่า นาเดียได้ไปฟังธรรมและได้สนทนากับท่านอาจารย์ และมีความปลื้มปีติมากๆ ที่ได้ฟังธรรม เธอบอกว่าอันนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลย ส่วนหนึ่งก็เพราะคุณแอ๊วแนะนำว่าอย่ามัวไปเสียเวลากับสิ่งที่ทำให้ไม่รู้ความจริงเลย ชีวิตนี้ถ้าไม่รู้ความจริงก็จะสะสมความไม่รู้ไปเรื่อยๆ ไม่รู้อีกกี่แสนโกฏิกัปป์ในสังสารวัฏฏ์ ขออนุโมทนาในกุศลจิตของคุณแอ๊ว “ทำดีและศึกษาพระธรรม” สมกับเป็นศิษย์ก้นกุฏิมูลนิธิ ฯ ค่ะ คุณแอ๊ว

คุณแอ๊วเพิ่งส่งข่าวมาว่า นาเดียเพิ่งส่งข้อความมาทักทายว่า

Dear Elle,

So great to listen to dhama this time and thanks a lot for telling me this information.

Dhama is so deep and subtle that i have never heard before. As i was missing for one discussion so I can,t get the whole picture this time. I need time to read the three books in chinese edition to help me to get more clear understandings that teacher has taught this time.

Ajhan is so warm and nice. Her devotion to dhama is incredible!

คุณแอ๊วที่รัก

ยอดเยี่ยมมากที่ได้ฟังธรรมในครั้งนี้ ขอบคุณมากๆ ที่ได้แนะนำธรรมที่ลึกซึ้งมากและดิฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน และเนื่องจากไม่ได้ฟังตั้งแต่ต้นจึงยังไม่ค่อยเข้าใจ ดิฉันคงต้องอ่านหนังสือ 3 เล่มที่แปลเป็นภาษาจีน (ธรรมคืออะไร ความเข้าใจธรรม The Buddha’s Path) เพื่อจะได้มีความเข้าใจเพิ่มขึ้น

ท่านอาจารย์มีเมตตามาก ท่านอุทิศตนเพื่อให้คนอื่นเข้าใจธรรมอย่างไม่น่าเชื่อ

คณะสหายธรรมจากเมืองไทยที่เดินทางไปไต้หวันในวันที่ 9 ก.ย. 61 มารับท่านอาจารย์ พี่จี๊ด คุณชลชินี สะสมทรัพย์จากโรงแรมไปพักผ่อนต่อที่ซันมูนเลค จนถึงวันที่ 15 ก.ย. 61 ถ่ายภาพเป็นที่ระลึกร่วมกันหน้าโรงแรม Howard

คุณวินเซ็นต์นัดหมายสำหรับการสนทนาธรรมที่ไต้หวันครั้งต่อไป อาจจะเป็นวันที่ 5 ก.ย. 62 และนาน 2 อาทิตย์ ต้องดูรายละเอียดอีกครั้ง ขออนุโมทนาในกุศลจิตของผู้จัดที่ไต้หวัน ผู้ร่วมเดินทางทุกท่าน โดยเฉพาะท่านอาจารย์ที่อุทิศตนเพื่อแบ่งปันความเข้าใจความจริงอันประเสริฐอันเป็นมรดกล้ำค่าที่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงมอบไว้ให้

คุณชลชินี สะสมทรัพย์ ที่กลับพร้อมคณะที่เดินทางกลับวันที่ 15 ก.ย. 61 เล่าให้ฟังว่า ขากลับมีแอร์ชาวไต้หวันที่ทำงานการบินไทยมาบริการท่านอาจารย์ ชื่อแพท เธอเป็นภรรยาของคุณสันติ ซึ่งเป็นสจ๊วตรุ่นพี่ของคุณณภัทร ที่ฟังธรรมเหมือนกัน และเธอก็มาฟังธรรมที่ไต้หวันด้วย ตอนนี้ได้ทราบว่าเธอฟังธรรมวันละ 4 - 5 ชั่วโมง แอร์อีกท่านหนึ่งเป็นคนไทยชื่อคุณชนาภรณ์ เธอมีโอกาสได้สนทนากับท่านอาจารย์ และทราบว่าสามีของเธอก็ฟังธรรมจากท่านอาจารย์ด้วย

ขอกราบเท้าขอบพระคุณและอนุโมทนาในกุศลจิตของท่านอาจารย์สุุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่อุทิศตนเพื่อเผยแพร่ความเข้าใจถูกให้ผู้ที่อยู่ในความมืดได้เห็นแสงสว่างของพระธรรม แม้จะเพียงทีละเล็กละน้อย ตามความสะสมของแต่ละคน กราบอนุโมทนาคุณวินเซ็นต์ ผู้จัด และสหายธรรมผู้ร่วมกันเจริญกุศล คุณนีน่า วัน กอร์คอม แม้จะมีอายุมากและมีปัญหาเรื่องการเดิน ก็ยังอุทิศตนเช่นกัน คุณโจนาธาน คุณซ่าราห์ คุณสุขิน คุณนิลพา ุคุณชลชินี คุณจิราภรณ์ คุณวรศักดิ์ คุณยุพิน คุณจันทนา คุณสงบ ช่างภาพจำเป็น และทุกๆ ท่านค่ะ ทุกคนเป็นส่วนทำให้พระธรรมจักรเคลื่อนที่ไปตามความสามารถของแต่ละคน และสุดท้ายลืมไม่ได้เลย คือ คุณวันชัย ภู่งาม ที่ใส่ภาพ (ที่พวกเราส่งมาเป็นร้อยๆ ภาพ โดยไม่ได้เลือก ให้คุณวันชัยต้องเลือกเอง) ประกอบเรื่องทำให้น่าติดตามยิ่งขึ้น ขอบคุณค่ะ

พระธรรมยิ่งเผยแพร่ยิ่งรุ่งเรือง