จากบุญกลายเป็นบาป
รู้สึกผิดในใจมากมายค่ะ ร้องไห้ตลอดที่นึกถึงมัน สืบเนื่องมาจากที่บ้านเคลียร์พื้นที่ทำความสะอาด เก็บกวาดกองดอกไม้พลาสติกกองภูเขากองใหญ่ออกจากหน้าบ้าน แล้วบังเอิญไปพบเข้ากับลูกหนูตัวเล็กๆ ตัวนึง ที่ไม่มีวี่แววของแม่มันและพวกของมัน มีมันนอนมุดตัวอยู่ตัวเดียว ด้วยความสงสารเห็นว่ามันเพิ่งแรกเกิดได้ไม่นาน ไม่รู้ว่าถ้าจะเอาไปปล่อย มันจะมีชีวิตรอดมั้ย จึงตัดสินใจเลี้ยงมันไว้ให้แข็งแรงและลืมตาก่อน ที่จะนำมันไปปล่อย เราเลี้ยงมันด้วยนมแพะตั้งแต่วันแรก ทุกๆ 2-3 ชม. เราจะต้องป้อนนมให้มัน จนมาถึงเช้าวันที่ 6 เราก็ป้อนนมให้มันเหมือนเดิม แล้วจัดแจงออกไปธุระที่โรงพยาบาล ระหว่างรอหมอตรวจ เราได้กลิ่นหนูแรงติดจมูกมาก เลยคิดว่าติดมาจากมือ จากเสื้อหรือไม่ ซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เพราะเราสวมถุงมือและล้างมือทุกครั้ง หลังจากให้อาหารมัน เมื่อเรากลับมาบ้าน เราก็เตรียมไปให้นมมันตามกิจวัตร เราลูบหัวมันพร้อมกับบอกว่า "ตัวเล็ก มาๆ กินนม" จากนั้นมันก็ชักเกร็ง เหมือนเฮือกสุดท้าย แล้วนิ่ง จากเราไป เราตกใจมาก
เราสันนิฐานว่ามันท้องเสีย ซึ่งอาจจะเกิดจากนม ที่เราเทไว้ตั้งแต่เที่ยงคืน มันเสียหรือป่าวนะ (เราโทษตัวเองตลอด) ที่ทำให้มันตาย เราบาปใช่มั้ยคะแบบนี้ ความทุกข์จู่โจมเข้ามาในสมอง ในหัวตลอดเวลา มีท่านใดเคยรู้สึกแบบนี้บ้างมั้ยคะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สภาพธรรมเกิดเพราะเหตุปัจจัยจริงๆ ชีวิตประจำวันจึงไม่พ้นไปจากธรรม ขณะที่เศร้าโศกเสียใจมีจริงๆ เป็นธรรม ไม่ใช่เรา ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น บุคคลผู้ที่ยังมีความเศร้าโศกอยู่นั้น ก็เพราะยังมีกิเลส ยังมีความติดข้อง ยินดีพอใจ ยังมีอวิชชาอยู่ จึงต้องมีความเศร้าโศกเป็นธรรมดา เมื่อได้อาศัยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง ย่อมจะทำให้เข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงว่า เป็นสภาพธรรมแต่ละอย่างๆ ที่เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน
เป็นความจริงที่ว่าขึ้นชื่อว่าสัตว์โลก แล้ว ล้วนมีความตายเป็นเบื้องหน้า ด้วยกันทั้งนั้น ไม่มีใครรอดพ้นได้เลย สัตว์ตายแล้วเกิดแล้ว ไปตามกรรมของตนๆ
คุณ Loogtarn ก็ได้ทำหน้าที่อย่างเต็มที่แล้ว ไม่มีเจตนาทำให้สัตว์ตาย ย่อมไม่บาป สิ่งที่จะเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว คือ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้
จากกรณีการตายของสัตว์อื่น ก็สามารถพิจารณาได้ว่า ในที่สุดเราก็จะตายเหมือนกัน ไม่ใช่ตายแต่คนอื่น ก็จะเป็นเครื่องเตือนใจตนเองอยู่เสมอ เพื่อเป็นผู้ไม่ประมาทในชีวิต ไม่ประมาทกำลังของอกุศล และไม่ประมาทในการเจริญกุศล ซึ่งรวมถึงการอบรมเจริญปัญญาเพื่อความเข้าใจถูก เห็นถูกยิ่งๆ ขึ้นไปด้วย เพราะเมื่อวาระสุดท้ายของชีวิตในภพนี้ชาตินี้มาถึง ต้องบ่ายหน้าไปสู่ความตาย ไม่มีใครสามารถที่จะขอร้อง หรือผัดเพี้ยนได้เลย ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
เมื่อได้เรียนรู้ได้เข้าใจเริ่มจากคำว่า ธรรมะคืออะไร นี้แล้ว จะทำให้เข้าใจสิ่งที่เป็นไปในชีวิตประจำวันของเราอย่างมีเหตุมีผลจริงๆ ค่ะ เคยผ่านเหตุการณ์แบบคุณ Loogtarn เช่นกัน แต่เมื่อได้ฟังธรรมแล้วก็เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วนั้น
กราบอนุโมทนากับการเผยแพร่พระธรรมของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าของ มศพ กราบระลึกถึงพระคุณยิ่งของท่านอาจารย์สุจินต์และท่านอาจารย์วิทยากรทุกท่านค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
อบรมปัญญาให้เข้าใจความจริง จะเป็นประโยชน์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป กุศลที่ทำได้เสมอๆ คือ การฟังพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง มีคุณค่ามหาศาลสำหรับชีวิตที่ต้องเดินทางต่อไป อีกแสนไกล และกันดาร
ขอเชิญศึกษาพระธรรม...
รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์