ค่ายธรรม สำนักปฏิบัติ วิกฤตพระพุทธศาสนา
ค่ายธรรมะ สำนักปฏิบัติ วิกฤตสังคม วิกฤตการศึกษาและวิกฤตพระพุทธศาสนา
โรงเรียนและองค์กรเชิญพระภิกษุไม่เข้าใจธรรม สอนธรรมผิดๆ วิกฤตความไม่รู้
จากข่าวที่นำแสนอในปัจจุบันที่พระภิกษุให้เด็กเข้าค่ายธรรมะ และ สอนด้วยวิธีผิด เด็กกดดันเป็นโรคจิต เพราะไม่ได้สอนตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง
พระพุทธเจ้าทรงแสดงธรรมไม่ใช่ด้วยวิธีการบังคับ ไม่ใช่การให้ทำโดยไม่รู้อะไร ไม่ใช่การข่มขู่ ลงโทษ เฆี่ยนตี พระพุทธเจ้าทรงสอนให้เข้าใจความจริง ให้ผู้ฟังเกิดปัญญา ทรงชี้แจงด้วยเหตุผลว่าธรรมที่ดี คือ อย่างไร ธรรมที่ไม่ดี คืออย่างไร สิ่งที่ดี ย่อมนำมาซึ่งผลที่ดี สิ่งที่ไม่ดี ย่อมนำมาซึ่งผลที่ไม่ดี สิ่งใดมีโทษ เพราะธรรมนั้นมีโทษ ให้ผลเป็นทุกข์ เป็นต้น เมื่อทรงแสดงอย่างนี้แล้ว พระองค์ไม่ทรงบังคับใครว่า เธอจะต้องทำแบบนี้ทันที ด้วยการบังคับ เพราะ พระองค์ทรงแสดงความจริงแล้ว ตถาคตเป็นเพียงผู้บอกทาง ส่วนใครจะทำตาม ก็แล้วแต่ แต่ไม่ทรงใช้วิธีถ้าใครไม่ทำตาม ต้องจับมาลงโทษ และพระพุทธเจ้าตรัสรู้ความเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่ใช่จะบังคับใครให้เห็นถูกตามพระองค์ได้หมด
ขอเชิญคลิกอ่านวิธีการสั่งสอนของพระพุทธเจ้าที่ถูกต้อง (เกสีสูตร) ลิ้งค์นี้
เกสีสูตร ... เรื่องนายเกสีผู้ฝึกม้า
พระพุทธเจ้าไม่ทรงใช้วิธีให้ทำอะไรด้วยความไม่รู้ ให้เด็กมานั่งสมาธิ โดยที่ไม่สอนให้เด็กให้เข้าใจถูกเบื้องต้นเลยว่า ธรรมคืออะไร สมาธิ คืออะไร สมาธิมีสองอย่าง ทั้งสมาธิที่ถูก สัมมาสมาธิ และสมาธิที่ผิด มิจฉาสมาธิ เด็กก็ทำด้วยความไม่รู้ คิดว่า สมาธิที่ทำแล้วนิ่งแต่ปัญญาไม่รู้อะไร (มิจฉาสมาธิ) เป็นสิ่งที่ดี เป็นการปฏิบัติ เป็นพระพุทธศาสนา เมื่อ ผู้ใหญ่ โรงเรียนและองค์กรเชิญพระภิกษุ ไม่เข้าใจธรรม ก็เพราะเกิดจากผู้ใหญ่ โรงเรียนและองค์กรที่เชิญ ไม่เข้าใจคำสอนพระพุทธเจ้า ก็ช่วยกันเผยแพร่ความเห็นผิดความไม่รู้ จนเกิดวิกฤต ค่ายธรรมะ ที่ทำให้เด็กไทย สงสัยและไม่เข้าใจพระพุทธศาสนามากขึ้น จนถึงขั้นป่วยทางจิต เด็กอบรมในค่ายธรรมะ เด็กทนอยู่ค่ายไม่ได้จนโพสลงเฟส ว่า แม่อยากกลับบ้าน คุณครูเห็นโพส ตัดคะแนนนักเรียน นี่หรือ คือ พระพุทธศาสนาในสังคมไทย เกิดวิกฤตการศึกษ า เอาหลักสูตรพระพุทธศาสนาในทางที่ผิด ส่งเสริมองค์ความรู้ผิด จนเกิดปัญหากับเด็กๆ และ ที่สำคัญที่สุด คือ เกิดวิกฤตพระพุทธศาสนา เพราะชาวพุทธไม่รู้ ไม่เข้าใจธรรม แต่สำคัญผิดว่ารู้ โรงเรียนจึงเชิญพระภิกษุมาสอนในโรงเรียน ทั้งๆ ที่พระภิกษุเหล่านั้นเข้าใจธรรมผิด จึงสอนเด็กผิดๆ
ไม่มีค่ายธรรมะในพระพุทธศาสนา ไม่มีสำนักปฏิบัติในพระพุทธศาสนา นั่นคือ การบังคับ แต่ไม่ทำให้เด็กและคนที่เข้าไปเข้าใจพระธรรม ที่ใดก็ตามเข้าใจความจริงได้ ที่นั้นก็เป็นที่ที่เข้าใจธรรมะ ไม่ใช่จะต้องไปอยู่ในสถานที่ใด สถานที่หนึ่ง 3 วัน 5 วัน 7 วัน เป็นการบังคับ ให้ปิดวาจา ห้ามพูด นี่หรือ คือ พระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้าไม่ได้ห้ามใครให้ไม่พูด แต่ทรงแสดงสัมมาวาจา คือ งดเว้นจากการพูดเท็จ พูดหยาบ พูดส่อเสียด พูดเพ้อเจ้อ สัมมาวาจา ก็คือ การพูดคำจริง อ่อนหวาน และ คำที่เป็นไปตามพระธรรม มี การสนทนาธรรม เป็นต้น ดั่งเช่น พระพุทธเจ้าและพระอริยสาวก สนทนาธรรมกัน ไม่มีการมาห้ามพูด มาปิดวาจา 3 วัน 7 วัน ต้องมาอยู่ในสถานที่ค่ายธรรมะ สถานปฏิบัติธรรม และ ให้ทำในสิ่งที่ไม่รู้ มีการนั่งสมาธิ นิ่งแต่ไม่มีปัญญาเข้าใจ
จากปัญหาสังคม ข่าวที่เกิดขึ้น (ค่ายธรรม) จึงสะท้อนถึงปัญหาที่มากมาย หมักหมม ของความไม่รู้พระธรรมของชาวพุทธ จึงเปิดช่องให้โรงเรียน นำความไม่รู้เข้ามาเผยแพร่ มีการก่อตั้งสำนักปฏิบัติ ที่สอนผิดหลักธรรม จนเกิดปัญหากับเด็กไทยในปัจจุบันที่ขาดความเข้าใจพระธรรม และ ถูกบังคับจนเกิดปัญหาทางจิต ตามที่เป็นข่าวออกมา และ หน่วยงานองค์กรต่างๆ ส่งเสริมค่านิยมผิดๆ ที่คิดว่าการไปสำนักปฏิบัติธรรมเป็นสิ่งที่ดี ไปสำนักปฏิบัติมไม่นับเป็นวันลา ทั้งๆ ที่สิ่งเหล่านั้นสอนผิดจากคำสอนของพระพุทธเจ้า
พระพุทธศาสนาจึงเป็นศาสนาที่สอนให้เข้าใจความจริง ไม่ใช่ศาสนาของการบังคับ เพราะทุกอย่างเป็นธรรม บังคับบัญชาไม่ได้ อนัตตา ชาวพุทธ ลืมคำนี้ อนัตตาเพราะไม่ได้ศึกษาพระธรรมที่ถูกต้องแท้จริง
วิกฤตสังคม วิกฤตการศึกษา วิกฤตพระพุทธศาสนา วิกฤตมาจากความไม่รู้ของชาวพุทธ
ตื่นเถิดชาวพุทธ ตื่นมาศึกษาพระธรรมในหนทางที่ถูกต้องแท้จริง หยุด เลิกสนับสนุน ค่ายธรรมะ สำนักปฏิบัติธรรม ผู้ที่ตื่น หยุด คือ ผู้เข้าใจพระธรรมความจริง
ศึกษาธรรมเพิ่มเติมได้ที่ www.dhammahome.com
โดย มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา
เป็นที่น่าตกใจกับสังคมวิปลาสเช่นนี้ ขอบคุณ และอนุโมทนาค่ะ
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่อยู่ในวงการศึกษา ที่มีการจัดให้นักเรียนได้เข้าค่ายธรรมะทุกปี แล้วต้องจัดด้วย เด็กทุกคนต้องเข้าค่ายธรรม โดยไม่มีเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น ถ้าไม่ไปก็ต้องมาจัดกิจกรรมที่โรงเรียน ถ้าไม่เช่นนั้นถูกขู่ว่าไม่ผ่านวิชาพระพุทธศาสนา มันเกี่ยวกันมั๊ย ผมก็สนใจเรื่องนั่งสมาธิมาก หวังอิทธิปาฏิหาริย์ ได้ฌานต่างๆ มีตาทิพย์ หูทิพย์ เป็นต้น และก็เข้าใจว่านี่คือ การปฏิบัติธรรม แต่พอมาศึกษาพระธรรม ก็เข้าใจว่า ไม่ใช่สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน ปางบำเพ็ญทุกกริยา นั่นก็บ่งบอกอะไรว่า สิ่งที่พระพุทธองค์ได้เคยทำมานั้น ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย ในสถานศึกษาที่ผมทำงานอยู่ ผมเคยเสนอว่า ควรมีการสนทนาธรรมกันจะดีกว่า ให้นักเรียนได้สอบถามข้อสงสัยต่างๆ ที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา จะได้คำตอบที่แท้จริง แต่ก็ทำได้อยู่ระยะหนึ่งก็ล้มเลิกไป เพราะมันไม่เป็นรูปธรรม ผมเคยเสนอว่าการเข้าค่ายนั้น ให้เด็กได้สนุกสนานกับการอยู่ค่าย รู้จักการใช้ชีวิตร่วมกัน โดยแสดงบทบาทสมมติกันในการอยู่ค่าย แล้วครูก็สอดแทรกหลักธรรมเข้าไปให้เด็กได้พิจารณา มันก็เป็นค่ายธรรมะเหมือนกัน เพราะธรรมะ คือ สิ่งที่มีอยู่จริง นำไปใช้ได้จริง ผมได้ทำแบบสอบถามในการเข้าค่ายธรรมะครั้งล่าสุด (พ.ค. 61) สรุปผลก็คือ ร้อยละ 90 เด็กไม่พึงพอใจในการเข้าค่ายนี้เลย ทรมานมาก โดยเฉพาะนั่งสมาธิ ความรู้ด้านธรรมะ ร้อยละ 15 พอเข้าใจ ร้อยละ 85 ไม่ค่อยเข้าใจ แต่กลับกัน กิจกรรมสนทนาธรรมที่ผมจัด สรุปผลนักเรียนจากแต่ก่อนเชื่อเรื่อง กฏแห่งกรรม ร้อยละ 65 แต่พอได้สนทนาธรรม เชื่อ เรื่อง กฏแห่งกรรม ถึงร้อยละ 90 เข้าใจหลักของพระพุทธศาสนาที่แท้จริงมากขึ้น ซึ่งอาจจะเป็นนามธรรม ที่จับต้องไม่ได้ก็จริง แต่มันก็นัยสำคัญที่บ่งบอกได้หลายประการ ผมคงเป็นแกะดำในสถานศึกษา ที่ต่อต้านเรื่องการเข้าค่ายธรรมะแบบนี้ เคยพูดในที่ประชุมของโรงเรียน ผู้บริหารก็รับรู้เฉยๆ แต่ไม่กล้าขัดนโยบายเบื้องบน โดยไม่มีเหตุผล สุดท้ายคงเป็นไปตามพุทธทำนาย 16 ประการ
