อภิชฌา

คำว่า " อภิชฌา " ในพระไตรปิฎกมีหลายความหมาย ในบางแห่งหมายถึง โลภะ ความโลภทุกระดับ ในบางแห่งหมายถึงความโลภที่มีกำลังเป็นอกุศลกรรมบถ

โปรดอ่านข้อความจากพระไตรปิฎก

[เล่มที่ 75] พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 295

ธรรมชาติที่เพ่งเล็ง ชื่อว่า อภิชฌา อธิบายว่า เป็นผู้มุ่งต่อสิ่งของ ของผู้อื่น ย่อมเป็นไปโดยความเป็นผู้น้อมไปสู่สมบัติของผู้อื่น อภิชฌานั้น มีการเพ่งเล่งภัณฑะของบุคคลอื่นเป็นลักษณะอย่างนี้ว่า โอหนอ สิ่งนี้พึงเป็น ของเราดังนี้

เชิญคลิกอ่าน...

อภิชฌา [ธรรมสังคณี]

อภิชฌา หมายถึง การเพ่งเล็งอยากได้ของผู้อื่นมาเป็นของตน ถ้าอภิชฌามีกำลัง มากก็ทำให้ล่วงออกมาทางวาจาและทางกาย อภิชฌาเป็นความโลภในสมบัติของผู้ อื่นเป็นเหตุให้เราทำทุจริตและไปสู่อบายภูมิ

สาธุ....อนุโมทนา

ขอบพระคุณด้วยครับ

ขออนุโมทนาครับ