มีความเพียรและมีตัวตนไปเจริญสติปัฏฐาน เป็นอย่างไร
เรียน ท่านวิทยากร
ขอเรียนถามดังนี้ ครับ
1. เหตุใดจึงต้องให้สติปัฎฐานเกิดด้วย เพียรเพื่อให้สติปัฎฐานเกิดได้หรือไม่ และข้อความนี้มีในคัมภีร์วิสุทธิมรรคและอรรถกถาหรือไม่
2. ในสมัยพุทธกาลท่านพระอานนท์เพียรเดินจงกรมตลอดทั้งคืนจนบรรลุพระอรหัตน์ อย่างนี้ถือได้ว่ามีต้ัวตนในการทำหรืือไม่
3. ที่ว่ามีตัวตนไปทำเข่นไปทำวิปัสนา โดยมีผู้กล่าวว่า ก็จะต้องมีตัวตนไปทำก่อน จนกว่าจะไม่มีตัวตนคือบรรลุธรรม การกล่าวเช่นนี้สมเหตุสมผลหรือไม่
4. ผู้บรรยายธรรมแต่ละท่านก็มีแนวทางในการเจริญสติปัฎฐานแตกต่างกัน บ้างก็แนวยุบหนอพองหนอ พุทโธ อริยาบถ ๔ รูป นั่ง นอน ยืน เดินเป็นต้น หรือแม้แต่ที่มูลนิธิก็ปฏิบัติรูปแบบของตัวเอง เมื่อเป็นดังนี้จะยึดแนวไหนบ้างก็ว่าของตนถูก พระพุทธเจ้าเมื่อแสดงสติปัฎฐาน ๔ พระองค์ท่านไม่ได้ลงรายละเอียดถึงแนวทางปฏิบัติแล้วทีนี้จะได้ทราบได้อย่างไรว่าแบบไหนถูก เพราะแต่ละท่านก็รอบรู้ในพระไตรปิฏกเป็นส่วนใหญ่
5. ผมเห็นว่า ผู้ที่ทำเหตุปัจจัยไว้ย่อมเป็นเช่นนั้น เข่น ในอดีตผู้ที่ได้เคยศึกษาธรรม เจริญสมถะและสติปัฎฐานกับอาจารย์ท่านใด แนวใด เกิดมาในชาตินี้ย่อมเจอเหมือนในอดีต
ขออนุโมทนาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
๑. พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงเรื่องการอบรมเจริญสติปัฏฐาน มีมาก ในไตรปิฎก ในหลายพระสูตร และที่สำคัญ พระธรรมทั้งหมด ก็เป็นไปเพื่อการรู้สภาพธรรมที่กำลังมีในขณะนี้ ตรงตามความเป็นจริง ไม่ใช่ว่ามีตัวตนที่ไปเจริญสติปัฏฐาน ไม่ใช่มีตัวตนที่ไปมีความเพียรในการเจริญสติปัฏฐาน แต่เป็นเรื่องของการอบรมเจริญปัญญา ที่ตั้งต้นตั้งแต่ขั้นการฟังเรื่องของสิ่งที่มีจริงๆ ในขณะนี้ ครับ
๒. พระอานนท์ เป็นพระอริยสาวากของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และท่านได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ในคืนก่อนวันกระทำสังคายนาครั้งที่ ๑ การบรรลุธรรมของท่าน ไม่ใช่ด้วยการกระทำด้วยความเป็นตัวตน แต่เป็นเรื่องของปัญญาที่อบรมเจริญสมบูรณ์พร้อมแล้ว ครับ
๓. คำกล่าวอย่างนั้น ไม่ใช่คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะค้านความเป็นอนัตตาของสภาพธรรม ครับ
๔. ถ้าเข้าใจอย่างถูกต้อง ตรงตามความเป็นจริง ก็จะสอนตรงตามความเป็นจริง ตรงตามพระธรรมคำสอนที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง แต่ที่มีแนวทางต่างๆ ให้ทำอย่างนั้น อย่างนี้ ให้กำหนดอย่างนั้นอย่างนี้ ให้เดินอย่างนั้นอย่างนี้ ให้นั่งอย่างนั้นอย่างนี้ เป็นต้น ไม่ใช่หนทางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะไม่ได้เป็นไปเพื่อความเจริญขึ้นของปัญญาเลยแม้แต่น้อย ครับ
๕. ไม่สามารถที่จะรู้ได้ว่าแต่ละคนสะสมอะไรมาบ้าง แต่การที่จะเข้าใจถูกเห็นถูกในความเป็นจริงของธรรม ต้องเป็นผู้เห็นประโยชน์ของพระธรรม เคยสะสมเหตุที่ดีมาแล้วในอดีต จึงมีโอกาสได้ฟังได้ศึกษาพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกเป็นปัญญาของตนเองต่อไป ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
