เทวดาศึกษาธัมมะ
สมมติว่าถ้าร่างกายนี้ตายแล้วไปเกิดเป็นเทวดาภูมิใดภูมิหนึ่ง จะมีโอกาสได้ฟังธรรมอีกหรือไม่ หรือมีแต่โลกมนุษย์ที่ฟังได้ เพราะพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลายปรินิพพานหมดแล้ว บนสุคติภูมิมีเทวดาพรหมที่เป็นธรรมกถึกหรือไม่ครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
[เล่มที่ 14] พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๒ - หน้าที่ ๔๒
ก็แหละ ในเทวโลก เทวดาโฆษณา (ประกาศ) การฟังธรรมใหญ่เดือนละ ๘ วัน ในวันทั้ง ๘ นั้น สนังกุมารมหาพรหม ท้าวสักกะจอมทวยเทพ ภิกษุธรรมกถึกหรือไม่อย่างนั้นก็เทพบุตรธรรมกถึกองค์ใดองค์หนึ่ง กล่าวธรรมกถาในสุธรรมาเทวสภา.
----------------------
บุคคลผู้ที่เห็นประโยชน์ของพระธรรม ได้สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกอยู่ในจิต เมื่อเกิดในสวรรค์ เป็นเทวดา เมื่อมีการสนทนาธรรม หรือ มีการแสดงธรรม จากผู้มีปัญญา จากพระอริยบุคคลทั้งหลาย ท่านย่อมใส่ใจ สนใจที่ฟัง สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกต่อไป เพราะเคยเห็นประโยชน์ของพระธรรมมาแล้ว ซึ่งในสวรรค์ ก็มีพระอริยบุคคลมากมาย และที่สำคัญ ผู้ที่เป็นพระอริยบุคคลในสมัยพุทธกาล เมื่อละจากชาติที่เป็นมนุษย์ไป ไปเกิดในสวรรค์ ก็มีมาก และ เมื่อครั้งที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงพระชนม์อยู่ มีพระธรรมมากมายที่พระองค์ทรงแสดงแก่เทวดาทั้งหลาย เทวดาเหล่านั้นที่ได้บรรลุเป็นพระอริยบุคคล ได้รับประโยชน์จากพระธรรม ก็สนทนาธรรม แสดงธรรมแก่เทวดาด้วยกันอีกด้วย หรือแม้แต่พระอริยสาวกผู้มีฤทธิ์ อย่างเช่น ท่านพระมหาโมคคัลลานะ ก็มีการไปแสดงธรรมแก่เทวดาที่สวรรค์ด้วย ตลอดจนถึงแม้แต่พระพรหมผู้ที่มีอายุยืน เป็นพระอริยบุคคลมาในสมัยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆ ก็ลงมาจากพรหมโลกมาที่สวรรค์ มาแสดงธรรมที่เทวสภาชื่อสุธัมมา และ แม้ในสมัยพุทธกาล ในพรรษาที่ ๗ หลังจากที่พระพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงตรัสรู้แล้ว พระองค์เสด็จไปจำพรรษาที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ทรงแสดงพระอภิธรรมโปรดพระพุทธมารดาจนได้บรรลุเป็นพระโสดาบัน
พระธรรมจึงเป็นประโยชน์สําหรับผู้ที่ได้สะสมบุญมาแล้วตั้งแต่ชาติปางก่อน เท่านั้น ซึ่งเป็นผู้มีศรัทธาเห็นประโยชน์ของพระธรรมได้ยินได้ฟังมาแล้วใน อดีต เพราะเคยได้ฟังมาแล้ว ก็เป็นเหตุให้ได้ฟังได้ศึกษาต่อ ไม่ว่าจะเกิดเป็นใครก็ตาม ส่วนบุคคลผู้ที่ไม่ได้สะสมบุญมา ไม่เห็นประโยชน์ของพระธรรม ไม่ฟังชาตินี้ ก็ย่อมจะไม่มีเหตุปัจจัยที่จะได้ฟัง ได้ศึกษา ชาติหนึ่งๆ ก็ผ่านไปด้วยความไม่รู้ แม้ว่าจะเกิดในสวรรค์ มีผู้สนทนาธรรมกัน ผู้นั้นก็ไม่มาฟัง ก็เพราะไม่ได้สะสมเหตุที่ดีมานั่นเอง
เพราะฉะน้ันแล้ว กิจที่ควรทําสําหรับผู้ที่เห็นประโยชน์ของพระธรรม ก็คือจะต้องมีความอดทน มีความเพียร มีความจริงใจที่จะฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาต่อไป ไม่ละเลยโอกาสที่สําคัญในชีวิตที่จะทําให้ตนเองได้เข้าใจถูกเห็นถูกในธรรม ตามความเป็นจริง ซึ่งเป็นขณะที่ประเสริฐ และหายากเป็นอย่างยิ่ง ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
