บ่อเกิดแห่งทรัพย์เครื่องปลื้มใจที่ประเสริฐ_สนทนาธรรมที่โรงแรมไดมอนด์พลาซา หาดใหญ่ สงขลา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

วันนี้ วันพฤหัสบดีที่ ๑๔ มีนาคม ๒๕๖๒ มีสนทนาธรรมที่โรงแรมไดมอนด์ พลาซ่า อำเภอหาดใหญ่จังหวัดสงขลา เป็นวันสุดท้ายซึ่งก็เป็นโอกาสที่สำคัญที่จะได้สนทนาเพื่อความเข้าใจความจริงตรงตามพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง การสนทนาธรรมเป็นประเพณีอันดีงามที่มีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล และที่สำคัญการสนทนาธรรมเป็นมงคล เพราะเหตุว่านำมาซึ่งความเข้าใจที่ถูกต้อง ทำให้มีความเจริญด้วยปัญญาขัดเกลาละคลายความไม่รู้ไปทีละเล็กทีละน้อย

ในวันนี้ มีหลากหลายประเด็นที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งคำถามที่คุณพนิดา มิตรปวงชน สมาชิกชมรมบ้านธัมมะ มศพ. ลำดับที่ ๔๔๓ ผู้จัดสนทนาธรรมในครั้งนี้ ได้ถามถึงทรัพย์เครื่องปลื้มใจอันประเสริฐว่าจะมีความแตกต่างจากทรัพย์ทั่วๆ ไป เช่น เงินทอง คอนโด เป็นต้น อย่างไร ซึ่งในประเด็นคำถามนี้อาจารย์อรรณพ หอมจันทร์ ได้สนทนา เป็นประโยชน์เกื้อกูลอย่างยิ่ง จึงขอโอกาสประมวลมาให้ทุกท่านได้อ่านและพิจารณาร่วมกันดังนี้

[ ~ เงินทอง เป็นทรัพย์ ทรัพย์สินเงินทอง ช้าง ม้า ก็เป็นทรัพย์ แต่ทรัพย์นั้นเป็นทรัพย์ที่ประเสริฐหรือเปล่า เพราะฉะนั้นทรัพย์ ก็คือ เครื่องปลื้มใจ ได้เงินได้ทองมา ก็ดีใจ ได้เงินเดือนขึ้น ก็ดีใจปลื้มใจ ซึ่งโดยสภาพธรรมก็คือจิตที่มีโสมนัสเกิดขึ้นจากทรัพย์สินเงินทองนั้น เมื่อมีทรัพย์สินเงินทองก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่จะทำให้ได้รับความสุข มีสุขโสมนัส ซึ่งเป็นจริงอย่างนั้น เพราะฉะนั้น ทรัพย์สินเงินทองที่ได้มา ทำให้มีความปลื้มใจ แต่เป็นอกุศลซึ่งเป็นโลภะประกอบด้วยโสมนัส นำมาซึ่งความสุขกายสุขใจได้ แต่ไม่ได้นำมาซึ่งความสุขใจที่ประกอบด้วยปัญญา แล้วอะไรจะเป็นทรัพย์เครื่องปลื้มใจที่ประเสริฐ เมื่อปัญญาซึ่งเป็นความเข้าใจพระธรรมเกิดขึ้น ปลื้มใจไหมที่ได้มีโอกาสพบกับสิ่งที่มีค่าที่สุด บางท่าน ท่านก็ตื้นตันมาก หรือท่านได้เห็นบุคคลที่ได้รับประโยชน์จากพระธรรม ก็มีความสุข มีความปลื้มใจที่เขาได้มีโอกาสสะสมมาความเข้าใจถูกเห็นถูก เพราะฉะนั้น เมื่อปัญญาเกิดกับจิตเข้าใจสภาพธรรม เข้าใจตั้งแต่ขั้นการฟัง เกิดความปลื้มใจ ทุกท่านก็คงจะมีความปลื้มใจอย่างนี้เพราะฉะนั้น จะเห็นถึงทรัพย์คือปัญญาที่เกิดกับจิต ว่า เป็นทรัพย์เครื่องปลื้มใจที่ประเสริฐยิ่ง

~ ชาวพุทธ หลงลืมความเป็นชาวพุทธหรือเปล่า คือไม่สะสมปัญญา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเปรียบเหมือนผู้ให้มรดก พระธรรมเหมือนมรดกและพระอริยสาวกทั้งหลายก็เป็นผู้รับมรดก แต่เราคิดจะเริ่มรับมรดกบ้างไหม ถ้าเริ่มคิดที่จะรับมรดกคือพระธรรม ก็ต้องเริ่มคิดที่จะฟังพระธรรมซึ่งจะเป็นจุดเริ่มต้นจริงๆ

~ ทรัพย์เครื่องปลื้มใจที่ประเสริฐคือศรัทธา (สภาพที่ผ่องใส ไม่ขุ่นมัว) ศีล (ความประพฤติที่ดีงาม) สุตะ (การสดับตรับฟังพระธรรม) จาคะ (การสละกิเลส) และปัญญา (ความเข้าใจถูกเห็นถูก) มาจากไหน ต้นตอ บ่อเกิด แหล่งเกิดของทรัพย์เครื่องปลื้มใจที่ประเสริฐเหล่านี้มาจากไหน? ถ้าไม่มีพระธรรมคำสอน เราจะมีโอกาสได้ฟังพระธรรมคำสอนไหม ก็ไม่มี แล้วพระธรรมคำสอนนั้นมาจากไหน มาจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะฉะนั้น ทรัพย์เครื่องปลื้มใจทั้งหลาย ก็มาจากเพราะมีการอุบัติขึ้นของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

~ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงเป็นบ่อเกิดแหล่งเกิดของพระธรรม ถ้าไม่มีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ไม่มีพระธรรม แล้วเราจะฟังอะไร แต่ที่น่าสลดใจมาก คือ ยุคนี้สมัยนี้ พระธรรม ยังมี แต่ส่วนใหญ่ไม่ฟัง ไปฟังสิ่งที่ไม่ใช่พระธรรม]

จากข้อความทั้งหมดนี้ ก็ทำให้ได้พิจารณาว่าควรอย่างยิ่งที่จะได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมเพื่อความเข้าใจความจริง เพราะการได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ขณะที่มีค่า ขณะที่ประเสริฐที่สุดในชีวิตก็คือขณะที่ได้เข้าใจพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง อย่างอื่นไม่มีค่าเท่ากับสิ่งนี้เลย ทรัพย์สินเงินทองทั้งหลายไม่สามารถติดตามไปในภพหน้าได้ แต่ความเข้าใจถูกเห็นถูกจากการได้อาศัยพระธรรมแต่ละคำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ไม่สูญหายไปไหน สะสมสืบต่ออยู่ในจิตทุกขณะ

ข้อความตอนหนึ่งที่ปรากฏในหนังสือ “เก็บไว้ในหทัย” ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ได้กล่าวไว้ เป็นประโยชน์เกื้อกูลอย่างยิ่ง ดังนี้ คือ

"เรามีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะจากโลกนี้ไป อะไรก็ไม่สามารถติดตามไปได้เลย ทรัพย์สมบัติหรือว่าร่างกาย ก็ไปไม่ได้ แต่ว่าความเข้าใจถูกเห็นถูกที่ค่อยๆ สะสมโดยความไม่ประมาท จะค่อยๆ เพิ่มขึ้น"

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

และอนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...