ยังผูกพันในสิ่งที่ปรากฏทางตา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ หน้าที่ 140

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะอาศัยอำนาจประโยชน์อะไร สตรี บุรุษคฤหัสถ์หรือบรรพชิต จึงควรพิจารณาเนืองๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความพอใจ ความรักใคร่ในของรักมีอยู่แก่สัตว์ทั้งหลาย ซึ่งเป็นเหตุให้สัตว์ทั้งหลายประพฤติทุจริตด้วยกายวาจา ใจ เมื่อเขาพิจารณาฐานะนั้นอยู่เนืองๆ ย่อมละความพอใจ ความรักใคร่นั้นได้โดยสิ้นเชิงหรือทำให้เบาบางลงได้ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะอาศัยอำนาจประโยชน์นี้แล สตรี บุรุษ คฤหัสถ์ หรือบรรพชิต จึงควรพิจารณาเนืองๆ ว่า เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจทั้งสิ้น. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เพราะอาศัยอำนาจประโยชน์อะไร สตรี บุรุษคฤหัสถ์หรือบรรพชิต จึงควรพิจารณาเนืองๆ ว่า เรามีกรรมเป็นของตนเป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่ง จักทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม เราจักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

...

การฟังและการไตร่ตรองจนเกิดความเข้าใจถูกเห็นถูกในลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฏว่าเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตน เป็นเพียงธรรมเท่านั้นจริงๆ ที่กำลังปรากฏให้รู้ให้เข้าใจได้ตามที่ได้ฟัง ก็ไม่ใช่เราเลยเป็นเพียงจิต เจตสิกซึ่งเกิดดับสืบต่อกันก็จะทำให้ค่อ ค่อยๆ เข้าใจขึ้น สติปัฏฐานจะไม่เกิดถ้าไม่เข้าใจขณะนี้เพียงพอ ค่อยๆ เข้าใจสิ่งที่กำลังปรากฏ แต่ละทาง ค่อยๆ เข้าใจขึ้น ถ้าไม่อาศัยความเข้าใจจริงๆ ว่าเป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏ จะค่อยๆ คลายไหมว่า แท้จริงอยู่ในโลกของความคิดคิดจากสิ่งที่ปรากฏทางตานิดหนึ่ง ทางหูนิดหนึ่ง ทางจมูกนิดหนึ่ง ทางลิ้นนิดหนึ่ง ทางกายนิดหนึ่ง ใจก็คิดเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตตลอดชาติ มีสิ่งนั้นสิ่งนี้ มีคนนั้นคนนี้เที่ยงเถาวร เป็นที่ตั้งของความยินดีพอใจ ความผูกพันต่างๆ ชาติก่อนก็มีสิ่งที่ปรากฏทางตา เป็นท่านที่กำลังนั่งที่นี่หรือเปล่า ชาติก่อนมีสิ่งที่ปรากฏทางตา แล้วก็เป็นแต่ละท่านที่กำลังนั่งอยู่เดี๋ยวนี้หรือเปล่า? หรือเป็นคนอื่นในชาติก่อนหมด แต่ก็มีความติดข้องแล้วในสิ่งที่ปรากฏและบุคคลที่มีในชาติก่อนจากการเห็น เพราะความคิดนึก แต่สิ่งที่มีก็คือ ไม่พ้นความผูกพันในสิ่งที่ปรากฏ ในความจำ ในเรื่องราวต่างๆ ยังผูกพันในสิ่งที่ปรากฏทางตา แล้วก็เห็นเป็นคนนั้นคนนี้ในชาติก่อนหรือเปล่า มีแน่ๆ เหมือนเดี๋ยวนี้ แล้วยังผูกพันในสิ่งที่ปรากฏชาติก่อน เป็นคนนั้นคนนี้ที่ไม่ใช่ชาตินี้หรือเปล่า? ไม่เหลือเลย ไม่คิดด้วยซ้ำ อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ หายไปหมด ไปไหนกันจากที่เคยพบกันแล้วก็ผูกพันกัน..เดี๋ยวนี้ก็เหมือนอย่างนี้ ทุกๆ ชาติก็เป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้นให้เห็นลักษณะของความติดข้องจากความไม่รู้ มีสิ่งที่ปรากฏเพราะไม่รู้จึงยึดถือว่า เป็นอัตตา เป็นตัวตน

ขอเชิญคลิกฟังเพิ่มได้ที่ ...

เพียงพริบตาเดียว

อยู่ในบ้านศัครู

ขอเขิญคลิกอ่านเพิ่มได้ที่ ...

ถอดคำบรรยายธรรม 04727 เพียงพริบตาเดียว (03.24 น.)

ฐานะที่ควรพิจารณาเนืองๆ ๕ ประการ [ฐานสูตร]

..กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ..