ภิกษุต้องอาบัติอจิตตกะ
ขออนุญาตเรียนสอบถามครับ
พระภิกษุปุถุชนต้องอาบัติอจิตตกะโดยอาการที่ตนเองไม่รู้ว่าตนต้องอาบัติ ทั้งไม่มีพยาน ไม่มีใครบอก แม้ตนเองก็ระลึกไม่ได้ว่าต้องอาบัติ
เช่น ภิกษุประสาทรับรสที่ลิ้นเสียดื่มน้ำเมาโดยไม่รู้ว่าน้ำเมา หรือ ฉันอาหารหลังเที่ยงเพราะนาฬิกาในวัดเสีย ไม่รู้ว่าตนฉันอาหารหลังเที่ยง หรือ ต้องปทโสธัมมสิกขาโดยไม่รู้ตัว
ภิกษุต้องอาบัติอย่างนี้ ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองต้องอาบัติ ไม่มีใครบอก ระลึกไม่ได้ มีกล่าวไหมครับว่าอาบัตินี้จะห้ามมรรคผลนิพพาน หรือห้ามสวรรค์ของภิกษุรูปนั้นไหม แล้วกระทำคืนอย่างไร หรือไม่ชื่อว่าอาบัติ
กราบขอบพระคุณครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ถ้าเป็นพระภิกษุในพระธรรมวินัยจริงๆ ท่านจะมีการศึกษาพระธรรมวินัย ทบทวนความประพฤติของตนเองโดยตลอดว่ามีอะไรผิดตกบกพร่องที่จะต้องแก้ไขปรับปรุงหรือไม่ ถ้าหากเป็นอาบัติท่านก็แสดงคืนทันทีด้วยความเป็นผู้เห็นโทษโดยความเป็นโทษ ไม่ใช่ปล่อยปละละเลยไป และที่สำคัญ อาบัติที่เกิดการจงใจล่วงละเมิดสิกขาบทที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ เท่านั้น ที่จะเป็นเครื่องกั้นการบรรลุมรรคผล นิพพาน และกั้นการเกิดในสุคติภูมิ เช่น จงใจรับเงินและทอง จงใจพูดเท็จ เป็นต้น ครับ
...ขอบพระคุณและอนุโมทนาอ.วิชัย เฟื่องฟูนวกิจ วิทยากรพระวินัย ของ มศพ. ที่ให้ความเข้าใจในส่วนนี้ และอนุโมนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
