บรรลุจริง?
บรรลุกันได้ง่ายๆ จริงๆ หรือ? ทั้งที่ยุคนี้ไม่ใช่กาลสมบัติแล้ว
พระไตรปิกฏเถรคาถา เล่มที่ ๕๐ บุคคลที่เป็นพระอรหันต์ ย่อมไม่ปรารถนาแสดงคุณของตนกับเพื่อนพรหมจรรย์ เปรียบเหมือนบุคคลที่มีขุมทรัพย์ ย่อมไม่ปรารถนาให้ผู้อื่นรู้ว่าตนเองมีขุมทรัพย์ เป็นต้น
บางท่านก็กล่าวอ้างว่า มันเป็น ปัตจัตตัง รู้ได้เฉพาะตน บอกให้คนอื่นรู้ไม่ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ไฉนพระผู้มีพระภาคฯ จึงได้ทรงแสดงธรรมโปรดเวไนยสัตว์ เป็นเวลาถึง ๔๕ พรรษาเล่า?
ขอบคุณสำหรับทุกๆ ความเห็นนะครับ และอาจจะต้องรบกวนพี่ๆ อีกในภายภาคหน้า ในยามที่มีปัญหาใหม่ๆ ที่คาใจ นะครับ
คำว่า " ปัตจัตตัง " ดิฉันเคยได้ยินหลายครั้ง ในแวดวงของผู้ที่เรียกตนเองว่า " นักปฏิบัติ "
โดยท่านมักจะกล่าวถึง การบรรลุธรรมของท่านค่ะ ว่า "มันเป็นปัตจัตตัง เป็นสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน บอกคนอื่นไม่ได้" อะไรทำนองนั้น ก็ในเมื่อท่านรู้อยู่ว่า บอกคนอื่นไมได้ แล้วท่านจะกล่าวออกมา ทำไมคะ? มีเจตนาอะไร? สำหรับ
" นักฟัง " อย่างดิฉัน ซึ่งยังไม่ได้บรรลุอะไรเลย มีความเข้าใจว่า ปัตจัตตัง คือ การรู้ได้เฉพาะตนนั้น หมายถึง ขณะจิตที่กำลังประจักษ์แจ้งสภาวธรรม ตามลำดับซึ่งในขณะนั้น เป็นการรู้เฉพาะตนจริงๆ ไม่มีคนอื่น มาร่วมรู้ด้วย มรรคจิตของใครก็เป็นของคนนั้นใช่มั้ยคะ
