ขออนุญาตสอบถามเรื่องการแก้บนครับ
คือผมไปบนว่า ถ้าผมได้งานที่ต้องการ ผมจะสอบ toeic ให้ได้ 550 แล้วเอามายื่นภายในเดือน พ.ค นี้ แต่ช่วงนี้งานยุ่งๆ ไม่ค่อยมีเวลาอ่านหนังสืออย่างเต็มที่คิดว่าไม่น่าจะถึง 550 เลยจะขอเลื่อนแก้บนไปเป็นเดือนหน้า แล้วอ่านหนังสือยังไงก็ยังทำไม่ได้ถึงเกณฑ์ ถ้าจะขอเปลี่ยนเป็นสอบ Toeic ให้ได้ 550 ภายในปีนี้จะได้ไหมครับ ผมไม่ได้ลืมที่จะแก้นะครับ แต่ความรู้ที่มีมันไม่พร้อมจริงๆ ครับ ผมรู้เท่าไม่ถึงการณ์
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ความจริงที่เป็นสัจจะ ตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงคือสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆ ตน จะได้อะไร ไม่ได้อะไร ได้สิ่งที่ดี หรือ ไม่ดี ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเทวดา สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่บันดาลให้ ไม่ได้มาจากการบนบานศาลกล่าว แต่มาจากกรรมของตนเองเป็นสำคัญ กรรมดีเมื่อให้ผล ย่อมได้รับสิ่งที่ดี ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับการแก้บน ไม่แก้บน จะไปบนอะไรก็ตาม กรรมไม่ดี เมื่อให้ผลก็ให้ผลไม่ดี เพราะฉะนั้นจึงไม่มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่จะบันดาลได้ พระพุทธเจ้าก็ไม่สามารถบันดาล ทำให้ใครเป็นอย่างนี้ อย่างนั้นได้ แม้พระองค์ทรงมีฤทธิ์สูงสุดก็ตาม เพราะสัตว์โลกเป็นไปตามกรรม เพราะฉะนั้นกรรมเป็นใหญ่ จึงไม่ต้องไปแก้บน ไปบน อะไรทั้งสิ้น สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ชาวโลกยึดถือ จึงเป็นสิ่งที่เลื่อนลอย เพราะสิ่งศักดิ์สิทธิ์จริงๆ คือกรรม เพราะฉะนั้นหวังแต่ชีวิตดีๆ แต่ไม่รู้ความจริงของชีวิตตามที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง ก็ไม่พ้นจากทุกข์ พระองค์สำเร็จการศึกษาทุกสิ่ง แต่พระองค์แสวงหาสัจจธรรมเพื่อพ้นทุกข์ สัตว์โลกแสวงหาสุข สุขสำเร็จการศึกษา สำเร็จการงาน มีชีวิตที่ดี แต่ไม่พ้นจากทุกข์คือกิเลส จึงแสวงหาที่พึ่งผิด มีศาลเจ้า ต้นไม้ หลวงพ่อ ไปแก้บน ไปบนบาน ลืมไปว่าพระธรรมมีอยู่ ผู้ไม่แสวงหา ไม่ใช่ความคิดของพระธรรม แต่เป็นความผิดของผู้นั้นเองที่ไม่สนใจ เพราะฉะนั้นชีวิตเกิดมาเพื่ออะไร ไม่ใช่เพียงเพื่อประสบความสำเร็จในชีวิต แต่เพื่อเข้าใจความจริง ศึกษาอบรมปัญญา เข้าใจพระพุทธศาสนา ละกิเลส ละทุกข์ สมกับเป็นชาวพุทธตามที่ตนนับถือ ขออนุโมทนาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การบน เพื่อขอสิ่งต่างๆ เป็นความเชื่อที่ไม่มีเหตุผลแต่อย่างใด เป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง ถ้าเริ่มเป็นผู้ไม่มีเหตุไม่มีผล ตั้งแต่ขณะนี้ ต่อไปข้างหน้าก็จะไม่มีเหตุไม่มีผล เป็นผู้ที่ ผิด ไปเรื่อยๆ ดำรงชีวิตแบบผิดๆ ไปเรื่อยๆ ซึ่งยากที่จะแก้ไขได้ ถ้าหากลองพิจารณาเทียบเคียงดูว่า ถ้าการบน เพื่อขอในสิ่งต่างๆ แล้วได้ผลทุกคนและทุกครั้ง ทุกคนโลกนี้จะไม่มีใครพบกับความผิดหวังเลย จะมีแต่ความสมหวังทุกคน แต่ความจริงไม่เป็นเช่นนั้นเลย เพราะความจริงแล้ว ที่สมหวังหรือพลาดจากที่หวัง ก็เพราะเหตุที่เคยได้กระทำแล้วในกาลก่อน และมีปัจจัยในปัจจุบันเป็นเครื่องอุปถัมภ์เกื้อกูลด้วย ยกตัวอย่างเช่น การสอบ toeic เป็นต้น เพราะถ้าหากว่ามีการเตรียมตัวในการสอบเป็นอย่างดี ขยันอ่าน ขยันทบทวน ก็เป็นปัจจัยอย่างหนึ่งที่ทำให้สอบผ่านและกรรมดีในอดีตก็เป็นปัจจัยหลักสำคัญที่ทำให้ได้รับสิ่งที่น่าปรารถนาน่าใคร่น่าพอใจ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการบนเลยแม้แต่น้อย ความจริงเป็นอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น ใครๆ ก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้
ที่ควรจะได้พิจารณาเป็นอย่างยิ่ง คือ ไม่มีอะไรที่จะเป็นที่พึ่งสำหรับชีวิตอย่างแท้จริง นอกจากปัญญา ความรู้ความเข้าใจซึ่งความจริงเท่านั้น ถึงแม้ว่าชีวิตประจำวันจะมีพ่อแม่ พี่น้อง ได้คอยช่วยเหลือในกิจการงานต่างๆ บ้าง แต่ในที่สุดแล้ว ก็จะต้องทิ้งกันและกันอยู่ดี ด้วยความตายที่เกิดขึ้น ท่านเหล่านั้น ไม่สามารถติดตามไปช่วยเหลืออะไรในภพหน้าได้ หรือ ความสำเร็จในชีวิต มีความสามารถในด้านต่างๆ ก็ไม่ใช่ที่พึ่งในชีวิต แต่ความดีที่ได้สะสมไว้ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ ปัญญาที่เกิดจากการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมในแต่ละครั้งในชีวิตประจำวัน นั้น ไม่สูญหายไปไหน สะสมสืบต่ออยู่ในจิตทุกขณะ จะเป็นที่พึ่งที่แท้จริงสำหรับชีวิต จนกว่าจะมีปัญญาคมกล้าสามารถรู้แจ้งอริยสัจจธรรมดับกิเลสตามลำดับขั้นได้ในที่สุด ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
