ไม่คุ้นกับตัวจริงของจิต เจตสิกและรูป
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
เวลาที่ได้ยินเสียงก็เป็นอีกขณะหนึ่ง ไม่ใช่ขณะที่เห็น เสียงมีหลายเสียง เสียงก็ต่างๆ กันไป เสียงของสิ่งที่มีชีวิต เสียงของสิ่งที่ไม่มีชีวิต แม้แต่คนเวลาที่ได้ยินก็รู้ได้เลยว่า เสียงใคร ถูกไหม? เพราะว่า เสียงแม้หลากหลายแต่สัญญาความจำก็จำได้ เสียงก็เป็นสภาพธรรมที่มีจริง ขณะที่เสียงปรากฏต้องมีธาตุที่กำลังได้ยินเสียง เสียงจึงปรากฏได้ เพราะฉะนั้น ไม่มีคน แต่มีธรรมซึ่งเป็นนามธรรมที่สามารถได้ยินเสียงขณะนี้ เราคุ้นกับเรื่องราวของจิต เจตสิก รูป แต่ไม่คุ้นกับตัวจริงของ จิต เจตสิก และรูป กำลังมีทั้งจิต เจตสิก และรูป ไม่คุ้นสักอย่าง กำลังฟังเรื่องราวเพื่อที่จะได้รู้จักตัวจริงของสภาพธรรม เมื่อไหร่ที่ธรรมปรากฏ สามารถที่จะเข้าใจได้ นั่นคือ ฟังเข้าใจจนกระทั่งเป็นสัจจญาณ เป็นปัญญาที่รู้ความจริงของอริยสัจจ์ ๔ ว่า สภาพธรรม ขณะนี้ เกิดแล้วดับ แม้ว่ายังไม่ประจักษ์ แต่ถ้าไม่เกิด จะปรากฏไม่ได้เลย ขณะใดที่สภาพธรรมใดปรากฏแล้ว หมายความว่า เกิดแล้ว และดับแล้วด้วย รวดเร็วมาก แต่ก็มีการเกิดดับสืบต่อ ก็อยู่ในโลกของความไม่รู้ความจริง จนกว่าจะค่อยๆ เข้าใจขึ้น เพราะฉะนั้น การศึกษาธรรมก็คือ การที่จะเข้าใจขึ้น ไม่ใช่เราเข้าใจด้วย เป็นสภาพของเจตสิกประเภทหนึ่งซึ่งสามารถเห็นถูกเข้าใจถูก ปัญญาเจริญขึ้น เข้าใจถูกเพิ่มขึ้น ไม่ใช่ในสิ่งอื่นเลย นอกจากสิ่งที่กำลังปรากฏขณะนี้
การรู้ธรรม จะต้องรู้ว่าธรรมเป็นธรรม ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ใครทั้งสิ้น ทุกวันนี้ที่เราเดือดร้อน ไม่สงบ วุ่นวาย ก็เพราะ เราเอาธรรมมาเป็นเรา เมื่อเห็นโทษของความไม่รู้ ซึ่งเป็นเหตุของความเดือดร้อน ความทุกข์ ความไม่สงบมากมาย เมื่อเห็นประโยชน์ของความรู้ความจริง ความเห็นถูก จึงควรที่จะฟังพระธรรมให้ค่อยๆ เกิดความคุ้นเคยกับางที่มีจริงที่กำลังปรากฏในชีวิตประจำวัน เพราะฉะนั้นสิ่งสำคัญในการฟังธรรมเพื่อให้เกิดความเห็นถูกเข้าใจถูกในสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ จึงจะค่อยๆ คลายความไม่รู้ คลายการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นเรา.
ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มได้ที่...
ขอเชิญคลิกฟังเพิ่มได้ที่....
สัจจญาณ ปัญญาที่รู้ความจริงอย่างมั่นคง
...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ...
