ติดข้อง...

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

[เล่มที่ 45] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ หน้า ๕๔๐ มลสูตร

โลภะ ก่อให้เกิดความพินาศ โลภะทำจิตให้กำเริบ ชนไม่รู้สึกโลภะนั้นอันเกิดแล้วในภายในว่าเป็นภัย คนโลภย่อมไม่รู้ประโยชน์ ย่อมไม่เห็นธรรม โลภะย่อมครอบงำนรชนในขณะใด ความมืดตื้อย่อมมีในขณะนั้น

ความติดข้องมีมากมายมหาศาล ทุกอย่างที่ทำไปด้วยโลภะที่จะอยู่ต่อไปในสังสารวัฏฏ์ แต่ขณะใดที่มีปัญญาเห็นโลภะตามความเป็นจริง เมื่อนั้นก็จะคลายโลภะได้ แต่ถ้ายังไม่เห็นโลภะ อย่างคนที่ทำกุศลก็เคลิบเคลิ้มหวังผลของกุศล ขณะนั้นจะละสังสารวัฏฏ์ได้อย่างไร

อ้างอิงจาก ... ปันธรรม - ปัญญ์ธรรม ... ครั้งที่ ๑๓๖

ความเป็นจริงของธรรม ไม่เปลี่ยน เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น แม้แต่ ความติดข้อง หรือ โลภะ ก็มีจริง เป็นธรรม แต่เป็นธรรมฝ่ายที่เป็นอกุศล ว่าโดยลักษณะ คือ ติด ยึดในสิ่งนั้น ไม่สละ ไม่ปล่อย ซึ่งเป็นธรรม นั่นเองที่เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ ไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน แม้แต่เห็นดอกไม้สวย แล้วชอบ นั่นแหละ คือ ธรรม คือ โลภะ ความติดข้องต้องการเกิดขึ้นเป็นไปแล้ว ตามความเป็นจริงแล้ว โลภะ เป็นกิเลส เป็นเครื่องเศร้าหมอง เมื่อเกิดประกอบกับจิต ก็ทำให้จิตเศร้าหมองไปด้วย เพราะจิตในขณะนั้นถูกปรุงแต่งด้วยสิ่งที่ไม่สะอาด คือ โลภะ นั่นเอง รวมถึงอกุศลเจตสิกประการอื่นๆ ด้วย มี ความไม่ละอาย ความไม่เกรงกลัวต่ออกุศล ความไม่สงบ และความไม่รู้ เป็นต้น ปัญญา ความเข้าใจถูกเห็นถูกเท่านั้น ที่จะเข้าใจสิ่งที่มีจริงอย่างถูกต้องตรงตามความเป็นจริง ครับ

...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ในวันหนึ่งๆ อกุศลเกิดมากกว่ากุศล เช่น ถ้าเห็นดอกไม้สวย คิดจะเอามาบูชาพระพุทธเจ้าก็เป็นกุศลจิต แต่ถ้าเอาดอกไม้มาแต่งบ้านให้สวยก็เป็นโลภะเป็นอกุศลจิต เพราะฉะนั้นถ้าไม่ได้เป็นไปในเรื่องของทาน ศีล ภาวนา ก็เป็นอกุศลจิตค่ะ

กราบขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ ^^

ขออนุโมทนาครับ