ไม่เศร้าโศก

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

บุคคลผู้ที่ยังมีความเศร้าโศกอยู่นั้น หมายถึงความเป็นผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่ ยังมีความติดข้อง ยินดีพอใจ ยังมีอวิชชา จึงยังต้องเศร้าโศก แต่เมื่อได้อาศัยการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ย่อมจะทำให้เข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงว่าเป็นสภาพธรรม เป็นธาตุแต่ละอย่างๆ ที่เกิดขึ้นแล้วก็ดับไปไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน และสามารถที่จะละคลายความเห็นผิดที่ยึดถือสภาพธรรมที่กำลังปรากฏว่าเป็นตัวตน เป็นสัตว์ เป็นบุคคลได้ในที่สุด

สำหรับพระโสดาบัน เป็นผู้ที่สามารถดับกิเลสได้ในระดับหนึ่ง ดับความเห็นผิดได้ทั้งหมด ดับความสงสัยในสภาพธรรม แต่เนื่องจากท่านยังไม่สามารถดับความติดข้องยินดีพอใจได้ นางวิสาขามหาอุบาสิกา ท่านยังมีความติดข้องในหลาน เมื่อพลัดพรากจากสิ่งที่เป็นที่รัก ก็ย่อมจะมีเหตุปัจจัยให้เกิดความเศร้าโศกเสียใจ เป็นธรรมดา มีความเศร้าโศกเสียใจ เกิดขึ้น อันเนื่องมาจากยังมีความติดข้องยินดีพอใจอยู่นั่นเอง แต่พระโสดาบัน ท่านเข้าใจอย่างถูกต้องในความเป็นจริงของธรรม ว่า เป็นธรรม ที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย ไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคล

สำหรับการอบรมเจริญมรสติ เป็นเรื่องของสติและปัญญาที่เกิดขึ้น ปรารภความตาย ซึ่งก็ต้องเป็นเรื่องของปัญญา ขณะที่ปัญญาเกิดขึ้น ขณะนั้น อกุศลใดๆ เกิดไม่ได้ ความเศร้าโศกเสียใจ เกิดไม่ได้ เพราะขณะนั้น สภาพธรรมฝ่ายดีเกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ ผู้ที่สะสมมาที่จะไม่เศร้าโศก ก็ไม่เศร้าโศก ซึ่งก็คือ ธรรม นั่นเอง ที่เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ แต่ตราบใดก็ตามที่ยังไม่สามารถดับกิเลสใดๆ ได้ ยังไม่สามารถดับความเห็นผิดในการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นตัวตนเป็นสัตว์ เป็นบุคคลได้ ก็ยังมีความยึดถือในสภาพธรรมที่กำลังปรากฏได้ ยังเป็นเราที่ไม่เศร้าโศก จนกว่าจะได้ประจักษ์แจ้งสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง จึงสำคัญที่ความเข้าใจ ครับ

ขอเชิญศึกษาเพิ่มเติมได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ

มรณสติหรือสติระลึกสภาพธรรม - อย่างไรจึงจะไม่ประมาท

เกิด แก่ เจ็บ ตาย

...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ