ฟุ้งซ่านเรื่องเหยียบมด ช่วงเดินอยู่
ผมมีปัญหาตรงที่จิตชอบคิดเรื่องเหยียบมดจนฟุ้งซ่าน ขณะเดินอยู่โดยไม่มีเจตนา อย่างนี้จะผิดศีลข้อ1 ไหมครับ เพราะเหมือนพยามยามไม่ให้คิด
ขอบคุณครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ไม่มีเจตนาที่จะฆ่ามด ไม่มีเจตนาที่จะเหยียบมด ก็ไม่เป็นปาณาติบาต ไม่ได้ล่วงศีลข้อที่ ๑ เพราะที่จะเป็นการฆ่าสัตว์ นั้น จะต้องมีองค์ประกอบ ดังนี้
พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ ๒๘๗
องค์ของปาณาติบาตนั้น มี ๕ อย่าง คือ
สัตว์มีชีวิต
รู้ว่าสัตว์มีชีวิต
มีจิตคิดฆ่า
มีความพยายาม (ในการฆ่า)
สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น
ดังนั้น เมื่อไม่มีเจตนาที่จะฆ่า จึงไม่เป็นปาณาติบาต ไม่ได้ล่วงศีลข้อ ๑ แต่ถ้าจงใจเหยียบ จงใจฆ่า นั่นแหละถึงจะเป็นการล่วงศีลข้อ ๑
ความคิด ก็เป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัย บังคับบัญชาไม่ได้ แต่ถ้าได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมบ่อยๆ ก็จะมีเหตุปัจจัยให้ได้คิดถึงพระธรรมที่ได้ยินได้ฟังได้ แทนที่จะคิดถึงเรื่องอื่น ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
