จะมีเราแต่ตรงไหน?

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สิ่งที่สำคัญที่สุดในการศึกษาพระธรรม ก็คือ เข้าใจความธรรม พิจารณาสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏเดี๋ยวนี้ซึ่งเป็นธรรม ความเป็นปกติของสิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏ ซึ่งเกิดเพราะเหตุปัจจัย ไม่มีใครทำให้ธรรมเกิดขึ้นได้ เห็นมี แต่ไม่รู้ความจริงว่า เห็น คืออะไร เพราะ ไม่รู้จักเห็นขณะนี้ ไม่เห็นภัยของความไม่รู้ การศึกษาธรรมต้องไม่คิดเอง หรือเชื่อคำของผู้อื่นโดยไม่พิจาราณาความเป็นเหตุเป็นผล เป็นผู้ละเอียดมีเหตุผลไตร่ตรองจนรู้ความจริง ไม่คลาดเคลื่อนจากความจริงตรงตามที่ทรงแสดง ไม่มีคำของใครจะจริงถูกต้องตามคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่มีบุคคลใดเปรียบได้ สมควรฟัง ใส่ใจให้ดี แต่เพราะคนส่วนใหญ่ไม่ไตร่ตรองจึงหลงผิด ฟังธรรมเพื่อเข้าใจว่า ไม่มีเรา ไม่ไปทำอย่างอื่น มั่นคงที่จะเข้าใจถูกต้องสิ่งที่กำลังมีขณะนี้ เห็น ได้ยิน .... เป็นธรรมที่เกิด ไม่ใช่เรา ไม่มีเรา กำลังเริ่มเห็นถูก ต้องไม่ประมาทที่จะเข้าใจว่า ธรรมที่ทรงตรัสรู้นั้นลึกซึ้งอย่างยิ่ง ไม่ใช่จะเข้าใจได้ง่ายๆ เมื่อมีความมั่นคงในความเป็นธรรม และมีความเข้าใจว่าหนทางนี้ถูกต้อง อดทนฟังต่อไป สักวันย่อมประจักษ์แจ้งได้ในความจริงที่เกิดขึ้นแต่ละหนึ่ง ที่เกิดแล้วดับไป จะมีเราแต่ตรงไหน?

ขอเชิญคลิกอ่านเพิ่มได้ที่...

ทรงแสดงสภาพธรรมเป็นไปทางตาหู จมูก ลิ้น กาย ใจ

ฟังด้วยดีคืออย่างไร

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ด้วยความเคารพอย่างยิ่งค่ะ....