ลักทรัพย์ - การเทียบมูลค่า ๕ มาสก

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

การที่พระภิกษุจะต้องอาบัติปาราชิกสิกขาบท ที่ ๒ นั้น คือ ภิกษุมีความจงใจถือเอาทรัพย์ของผู้อื่นด้วยอาการแห่งขโมย ด้วยมูลค่าของทรัพย์ ๕ มาสก จึงเป็นที่ตั้งของอาบัติปาราชิก แต่ถ้าลักทรัพย์มีมูลค่าต่ำกว่านั้น ยังไม่ถึงอาบัติปาราชิก แต่เป็นอาบัติรองลงมา กล่าวคือ อาบัติถุลลัจจัย และอาบัติทุกกฏ การเทียบมูลค่า ๕ มาสก ที่ถือเป็นมาตรฐานทุกยุค คือ น้ำหนักทองคำ กับ ข้าวเปลือก ๒๐ เมล็ด คือ นำเอาข้าวเปลือก ๒๐ เมล็ดมาชั่ง ได้น้ำหนักเท่าไหร่ น้ำหนักทองคำเท่านั้น ตีเป็นเงินออกมา ดังนั้น มูลค่า ๕ มาสก ในปัจจุบันนี้ เท่ากับประมาณแปดร้อยกว่าบาท ทีเดียว เพราะ ณ ปัจจุบันนี้ ทองคำกรัมละประมาณ ๑,๔๙๖ บาท ข้าวเปลือก ๒๐ เมล็ด น้ำหนักอยู่ที่ ๐.๕๖ กรัม จึงสามารถเทียบเคียงได้จากความคิดเห็นดังกล่าว

แต่สิ่งที่น่าพิจารณาเป็นอย่างยิ่ง คือ ถ้าไม่เห็นประโยชน์ของการบวชว่า บวชเพื่ออะไร ก็จะทำให้ละเลยถึงกิจที่ตนเองควรทำให้สมกับเพศที่สูงยิ่งกว่าคฤหัสถ์ คือ ละเลยในการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ให้เข้าใจ เมื่อไม่เข้าใจอย่างถูกต้องแล้ว ก็จะไม่สามารถรู้ได้ว่าอะไรถูกอะไรผิด การประพฤติปฏิบัติก็ย่อมจะผิดไปด้วย ทำให้มีความย่อหย่อนในพระธรรมวินัย ต้องอาบัติด้วยความไม่ละอาย โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่าเป็นโทษเป็นภัยอย่างไร เป็นไปตามการสะสมของแต่ละคนแต่ละท่านจริงๆ ตามความเป็นจริงแล้ว ความเป็นบรรพชิตเป็นเพศที่สูงยิ่ง ถ้ารักษาไม่ดี ก็ย่อมมีแต่จะทำให้เกิดโทษแก่ตนเองโดยส่วนเดียว คร่าไปสู่อบายภูมิได้เลยทีเดียว ถ้าเป็นผู้ที่เห็นประโยชน์สูงสุดของการบวช ก็จะเป็นผู้ศึกษาพระธรรมและน้อมประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมด้วยความจริงใจ เพื่อขัดเกลากิเลสของตนเอง เป็นสำคัญ พระภิกษุจะมีความประพฤติเหมือนอย่างคฤหัสถ์ไม่ได้โดยประการทั้งปวง เพราะถ้าอยากมีพฤติกรรมเหมือนอย่างคฤหัสถ์ อยากมีชีวิตเหมือนอย่างคฤหัสถ์ อยากมีมือถือ เล่นไลน์ เล่นเฟสบุค อยากมีเงินทองเหมืออย่างคฤหัสถ์ ก็ไม่ต้องบวช ครับ

...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ ขอบคุณครับ

ขออนุโมทนาครับ