พูดแต่คำที่ไม่รู้จัก เข้าใจถูกต้องดีกว่าคิดเอง

สนทนาพื้นฐานพระอภิธรรมเพื่อเข้าใจความเป็นจริงของธรรมะ เพราะธรรมะคือสิ่งที่มีจริง ทรงไว้ซึ่งลักษณะของตนไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น เป็นจริงอย่างไรก็เป็นจริงอย่างนั้น ทุกขณะของชีวิตเป็นธรรมะและเป็นอภิธรรมะด้วยเพราะเป็นสิ่งที่มีจริงที่ละเอียดลึกซึ้งอย่างยิ่ง เป็นธรรมะ ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน อภิธรรมะไม่ได้อยู่ในหนังสือในตำราแต่มีจริงๆ ในขณะนี้ สนทนาเพื่อเข้าใจความจริงของธรรมะยิ่งๆ ขึ้น

เข้าใจถูกต้องดีกว่าคิดเอง ได้ยินคำว่าโง่แล้วน่าจะคิดว่าอะไรโง่หรือว่าโง่คืออะไร พูดแต่คำที่ไม่รู้จัก พอได้ยินคำว่าโง่แทนที่จะคิดว่าเราโง่..ควรจะคิดว่าโง่คืออะไรดีกว่า..จะได้รู้จักโง่ สนทนาเพื่อความเข้าใจทีละเล็กทีละน้อยซึ่งสิ่งที่จะเข้าใจได้กำลังมีอยู่ แต่ถ้าไม่มีคำที่ทำให้ได้คิดไตร่ตรองก็ไม่สามารถเข้าใจได้

โง่คือไม่รู้ ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์ โง่มีจริง โง่เป็นธรรมะ ความไม่รู้เป็นความไม่รู้ไม่ใช่ใครทั้งสิ้น ไม่รู้ความจริงของสิ่งที่มีเดี๋ยวนี้ กำลังปรากฏให้รู้ .. ก็ไม่รู้

ตั้งแต่เกิดจนตายพูดแต่คำที่ไม่รู้จัก จนกว่าจะได้ฟังคำของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า จะหมดกิเลส แต่ไม่รู้จักกิเลส แล้วจะหมดได้อย่างไรเมื่อไม่รู้

ทุกคำแสดงถึงความเป็นจริงของสิ่งที่มีจริง โง่มีจริง กิเลสมีจริง ไม่เดือดร้อนเพราะโง่ไม่ใช่เรา โง่เป็นโง่ โง่เมื่อไหร่คือไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่กำลังมีขณะนี้ได้

ต้องเข้าใจว่าโง่มีจริง โง่ไม่รู้ โง่ไม่สามารถเข้าใจได้ แต่โง่ไม่ใช่เรา เพราะไม่มีเรา สำคัญที่สุดคือไม่ใช่เราจึงไม่มีเรา

ธรรมะเป็นสิ่งที่รู้ได้ยาก กว่าจะรู้ความจริงต้องอาศัยกาลเวลา อดทน มีความเพียรที่จะศึกษาเพื่อเข้าใจถูกต้องตามความเป็นจริง

อวิชชา : ความไม่รู้ ความไม่เห็น ความไม่ตรัสรู้ ความไม่รู้โดยสมควร ความไม่รู้ตามความเป็นจริง ความไม่แทงตลอด ความไม่ถือเอาให้ถูกต้อง ความไม่หยั่งลงโดยรอบคอบ ความไม่พินิจ ความไม่พิจารณา ความไม่กระทำให้ประจักษ์ ความทรามปัญญา ความโง่ ความไม่รู้ชัด ความหลง ความลุ่มหลง ความหลงใหล อวิชชา ห้วงน้ำคืออวิชชา เครื่องร้อยรัดคืออวิชชา อนุสัยคืออวิชชา ปริยุฏฐานะคืออวิชชา ลิ่มคืออวิชชา อกุศลมูลคือความหลงมีในสมัยใดนี้ชื่อว่าโมหะหรืออวิชชามีในสมัยนั้น

กราบบูชาคุณท่านอ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์ด้วยความเคารพยิ่ง