ไม่ดีตรงที่ยึดถือว่าเป็นเรา

รู้ไหมว่าไม่ดีตรงไหน ... ไม่ดีตรงที่ยึดถือว่าเป็นเรา เป็นต้นเหตุของความไม่ดีทั้งหมดอีกมากมายที่จะตามมา เพราะยังมีความยึดถือว่าเป็นเรา เป็นตัวตน เป็นสัตว์ เป็นบุคคล ต้องอาศัยพระธรรมเท่านั้นจึงจะค่อยๆ เริ่มเข้าใจความเป็นจริงของธรรมะยิ่งขึ้น

ขณะที่ทำความดี ขณะที่เป็นกุศล ก็เป็นธรรมะ ไม่ใช่เรา ให้ทราบในขั้นฟังก่อนว่าไม่มีเราแต่มีธรรมะ กำลังมีจริงๆ เดี๋ยวนี้ไม่ใช่เรา นี่คือจุดประสงค์ในการฟังให้เข้าใจความจริง

โกรธก็เป็นธรรมะ มีปัจจัยเกิดแล้วก็ดับไป แต่สะสมเป็นปัจจัยให้โกรธเกิดขึ้นอีก โกรธเพราะมีความติดข้อง ไม่เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ โลภะเป็นอกุศล เป็นปัจจัยให้โกรธ แล้วยังมีตัวเราที่พยายามทำให้ไม่โกรธอีก เป็นอัตตา เป็นอกุศลทั้งหมด ซึ่งไม่เป็นปัจจัยให้ละกิเลส

การอบรมเจริญปัญญารู้ลักษณะของอกุศลธรรมตามความเป็นจริง เมื่ออกุศลเกิดก็เป็นสภาพธรรมะ เกิดแล้วไม่ใช่เรา ความเข้าใจสะสมแล้ว มั่นคงขึ้น เป็นปัจจัยให้เข้าใจธรรมะเพิ่มขึ้นๆ ตามลำดับ

เข้าใจความเป็นปกติของกิเลสที่จะต้องเกิดเป็นปกติ มีเหตุปัจจัยก็ต้องเกิด หนทางที่ถูกต้องคือเข้าใจความเป็นอนัตตาและเข้าใจว่ากิเลสเป็นธรรมะ ไม่เช่นนั้นก็เป็นเราหาวิธีละกิเลสด้วยวิธีต่างๆ แต่ก็ยังเป็นเราละความโกรธ ไม่รู้ว่าโกรธเป็นธรรมะ จนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอุบัติขึ้น ทรงตรัสรู้ความจริงว่าขณะนี้เป็นธรรมะ นี่คือหนทางเดียวที่จะละความโกรธ คือเข้าใจว่าโกรธเป็นธรรมะ ไม่ใช่เรา

กราบบูชาคุณท่านอ.สุจินต์ บริหารวนเขตต์ด้วยความเคารพยิ่ง