ในพระไตรปิฏกมีสอนวิธีการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไหมคะ
อยากทราบว่าในพระไตรปิกฏมีวิธีการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าที่จะต้องรีบตอบทันทีรีบแก้ทันทีไหมคะ
ขอบคุณค่ะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระไตรปิฎกหรือคำสอนของพรพุทธเจ้าเป็นคำสอนให้เกิดปัญญาความเข้าใจถูก เข้าใจถูกในสิ่งที่มีจริงที่สัตว์โลกไม่เคยรู้มาก่อน คือ ไม่เคยรู้ว่า ไม่มีเรา มีแต่ธรรม เป็นอนัตตา เกิดขึ้นและดับไปและที่สำคัญ คือ ไม่ใช่เรา บังคับบัญชาไม่ได้ คำสอนของพระพุทธเจ้าจึงทำให้ละอวิชชา ความไม่รู้และกิเลสที่สะสมมามาก ด้วยปัญญา แต่เพราะสะสมกิเลสมามาก อวิชชามามาก ปัญญาจึงน้อยมาก ดังนั้น สัตว์โลกมากไปด้วยความต้องการ มากไปด้วยความติดข้อง อยากจะหาวิธี จะทำยังไงให้เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ จะแก้ปัญหาอย่างไรให้ดี ให้เร็ว ลืมความเป็นจริงที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงว่าธรรมทั้งหลายเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ดังนั้น พระพุทธเจ้าสอนให้เข้าใจความจริงที่เกิดแล้ว ไม่ว่าจะแก้ปัญหาได้ ไม่ได้ ก็ไม่พ้นจากสิ่งที่เกิดแล้ว คือ จิต เจตสกิ ธรรมที่ไม่ใช่เราที่เกิดขึ้น การเข้าใจถูกว่าไม่ใช่เรา ขณะนั้นแก้ปัญหาชีวิตที่แท้จริง ที่ทำให้สัตว์โลกทุกข์ สัตว์โลกเดือดร้อน เพราะยึดถือว่ามีเรา มีเขา มีสิ่งต่างๆ เมื่อยึดถือก็ต้องการ หวัง และก็เดือดร้อน แต่ถ้าเข้าใจสิ่งที่เกิดแล้วในขณะนั้นว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา เบา เพราะ เข้าใจว่าไม่มีเรา ขณะนั้นละตัวปัญหา คือ กิเลสไปทีละน้อย ด้วยปัญญา ด้วยความเข้าใจถูก โดยปัญญาจะเริ่มมีได้ โดยเริ่มจากการฟังพระธรรม ซึ่งปัญญญาจะเกิดเจริญน้อยมาก ครับ
ดังนั้น การหาวิธีต่างๆ ที่จะทำยังไง นั่นคือ ทางของความต้องการ ไม่ใช่ทางของความเข้าใจ จึงต้องเริ่มศึกษาพระธรรมอย่างแท้จริงอย่างละเอียดรอบคอบ เพราะไม่เช่นนั้นก็จะหลงทางผิดไปกับคำสอนอื่นที่อ้างว่าเป็นพระพุทธศาสนา แต่สอนให้ทำ ให้ปฏิบัติ ในทางที่ผิด เพราะอยากได้ผล คอื แก้ปัญหาชีวิตได้ แต่ไม่เข้าใจแม้คำว่าชีวิตในพระพุทธศาสนาที่เป็นแต่ธรรมไม่ใช่เรา
ขออนุโมทนาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สำคัญที่ปัญญา ความเข้าใจถูกเห็นถูก (ปัญญา) เมื่อปัญญา เกิดขึ้นเจริญขึ้น ก็จะนำพาชีวิตไปสู่คุณความดีทั้งปวง ความดี ไม่ก่อให้เกิดปัญหาใดๆ ทั้งนั้น เพราะปัญหาประการต่างๆ มาจากอกุศล จะแก้ก็ต้องด้วยคุณความดี ด้วยความเข้าใจถูกต้อง ไม่ใช่ด้วยความไม่รู้
พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ หน้าที่ ๒๘๑
เทวดา ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้า ว่า “อะไรหนอ ย่อมปกครองคนนั้น”
พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสตอบว่า “ปัญญา ย่อมปกครองคนนั้น”
ข้อความจากอรรถกถามีว่า
บทว่า ปญฺญา เจนํ ปสาสติ อธิบายว่า ปัญญา ย่อมแนะนำว่า ท่านจงกระทำสิ่งนี้ อย่ากระทำสิ่งนี้ กะคนนั้น ดังนี้.
(พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ทุติยสูตร)
พระธรรมที่พระองค์ทรงแสดงตลอด ๔๕ พรรษา โดยละเอียด โดยประการทั้งปวง นั้น เป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้ที่ได้ฟังและน้อมที่จะประพฤติปฏิบัติตามอย่างแท้จริง เป็นประโยชน์เกื้อกูลทั้งในชาตินี้และในชาติต่อๆ ไป
บุคคลผู้มีปัญญา ย่อมรู้ว่า อะไรควร อะไรไม่ควร อะไรถูก อะไรผิด แล้วน้อมประพฤติปฏิบัติในสิ่งที่ถูกต้องดีงาม จึงเป็นเสมือนมีเครื่องปกครอง หรือเครื่องนำทางชีวิตที่ดี ว่า สิ่งนี้ท่านควรทำ สิ่งนี้ท่านไม่ควรทำ สิ่งนี้ควรอบรมให้เจริญมากขึ้น เป็นต้น เพราะปัญญาที่ค่อยๆ เจริญขึ้นนั่นเอง เป็นไปไม่ได้ที่ปัญญาจะเลือกทำสิ่งที่ไม่ดี ดังนั้น สิ่งที่ประเสริฐสำหรับชีวิตของทุกคนก็คือ ปัญญา แล้วปัญญาจะมาจากไหน ปัญญาไม่ได้เกิดขึ้นเอง แต่ต้องอาศัยเหตุที่สำคัญ คือ การฟังพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง โดยไม่ขาดการฟัง ไม่ขาดการพิจารณาไตร่ตรองพระธรรม เพราะการฟังพระธรรม ด้วยความละเอียดรอบคอบ ไม่ประมาทในแต่ละคำที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง เท่านั้น จึงจะเป็นไปเพื่อความเจริญขึ้นแห่งปัญญาในชีวิตประจำวันได้อย่างแท้จริง ซึ่งจะทำให้เป็นผู้มีปัญญาเป็นที่พึ่ง นั่นเอง ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
