ทำไมการฆ่าแมลงจึงมีบาปน้อย

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๑ - หน้าที่ ๒๖๗

“ถ้าสัตว์ทั้งหลาย พึงรู้อย่างนี้ว่า ชาติสมภพ (การเกิด) นี้เป็นทุกข์ สัตว์ก็ไม่ควรฆ่าสัตว์ เพราะว่าผู้มีปกติฆ่าสัตว์ ย่อมเศร้าโศก”

(พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก มตกภัตตชาดก)

---------------

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ ๕๑๘

"ถ้าท่านทั้งหลายกลัวความทุกข์ ถ้าความทุกข์ ไม่เป็นที่รักของท่าน
ทั้งหลายไซร้ ท่านทั้งหลายอย่าได้ทำบาปกรรม ทั้งในที่แจ้ง
และ ในที่ลับเลย ถ้าท่านทั้งหลายจักทำหรือทำอยู่ซึ่งบาปกรรมไซร้
ท่านทั้งหลายแม้จะเหาะหนีไป ก็ย่อมไม่พ้นไปจากความทุกข์เลย"

(พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน กุมารกสูตร)
---------------

การฆ่าสัตว์ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์เล็กหรือสัตว์ใหญ่ ก็เป็นการกระทำอกุศลกรรม เป็นการสะสมเหตุที่ไม่ดี ทั้งนั้น เมื่อเป็นเหตุที่ไม่ดี ก็นำมาซึ่งผลที่ไม่ดี ทำให้ได้รับสิ่งที่ไม่น่าปรารถนาไม่น่าใคร่ไม่น่าพอใจ เท่านั้น มีการเกิดในอบายภูมิ เป็นต้น โดยที่ไม่มีใครทำให้เลย การฆ่าสัตว์ ที่มีโทษมาก ก็ขึ้นอยู่ที่องค์ประกอบหลายอย่าง เช่น กิเลสมีกำลังมาก ต้องอาศัยความพยายามมาก สัตว์มีคุณมาก สัตว์ขนาดใหญ่ เป็นต้น อย่างนี้ชื่อว่ามีโทษมาก คือ บาปมาก อย่างเช่นการฆ่าช้าง เป็นต้น กว่าจะฆ่าสำเร็จ ลองคิดดูว่า อกุศลของผู้ฆ่า จะเกิดขึ้นเป็นไปมากเพียงใด แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นสัตว์เล็กหรือสัตว์ใหญ่ ก็ไม่ควรฆ่า ทั้งนั้น รวมถึงไม่ควรเบียดเบียนด้วย เพราะแต่ละชีวิตล้วนรักสุข เกลียดทุกข์ ทั้งนั้น ไม่มีใครอยากจะถูกฆ่าหรือถูกเบียดเบียนเลย รวมถึงตัวเราด้วย จึงควรมีเมตตาเอ็นดูซึ่งกันแลกัน ไม่ควรเบียดเบียนซึ่งกันและกัน ครับ

…ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ