ภิกษุกับของหอม
เรียนถามท่านวิทยากรครับ
ผมอยากศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับพระวินัยว่าด้วยข้อห้ามภิกษุใช้หรือรับของหอม/เครื่องหอมต่างๆ ครับ ผมสามารถศึกษาได้จากสิกขาบทข้อไหนบ้างครับ
กราบขอบพระคุณมากครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ของหอมและเครื่องลูบไล้ทา เช่น น้ำอบ น้ำหอม เครื่องประเทืองผิวทั้งหลาย ไม่ควรแก่บรรพชิต เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นของคฤหัสถ์ ภิกษุที่ทาน้ำอบน้ำหอม เป็นต้น เป็นการกระทำที่ผิด เป็นอาบัติทุกกฏ ซึ่งเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะไม่ควร เป็นการกระทำที่ผิด เป็นการกระทำที่ขัดแย้งกับคำสอนของพระสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้า และเป็นการกระทำที่ไม่สามารถนำไปสู่การรู้แจ้งความจริงได้
[เล่มที่ 9] พระวินัยปิฎก จุลวรรค เล่ม ๗ ภาค ๒ - หน้าที่ ๗ มีตัวอย่างดังนี้
เรื่องพระฉัพพัคคีย์ทาหน้าเป็นต้น
สมัยต่อมา พระฉัพพัคคีย์ทาหน้า ถูหน้า ผัดหน้า เจิมหน้า ด้วยมโนศิลา ย้อมตัว ย้อมหน้า ย้อมทั้งตัวและหน้า ชาวบ้านเพ่งโทษ ติเตียนโพนทะนาว่า. . . เหมือนพวกคฤหัสถ์ผู้บริโภคกาม ภิกษุทั้งหลาย. .. กราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า.
พระผู้มีพระภาคเจ้า. . .ตรัสว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงทาหน้าไม่พึงถูหน้า ไม่พึงผัดหน้า ไม่พึงเจิมหน้าด้วยมโนศิลา ไม่พึงย้อมตัว ไม่พึงย้อมหน้า ไม่พึงย้อนทั้งตัวและหน้า รูปใดทำ ต้องอาบัติทุกกฏ.
สามาถศึกษาเพิ่มเติมได้ในพระวินัยปิฎก เล่มที่ ๙ ([เล่มที่ 9] พระวินัยปิฎก จุลวรรค เล่ม ๗ ภาค ๒) ตั้งแต่หน้าแรกเป็นต้นไป ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
