ลำดับการละความเห็นผิดว่าเป็นตัวตน

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ธรรม เป็นเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้งอย่างยิ่ง ธรรม เป็นสิ่งที่มีจริงๆ ไม่ใช่เรา กล่าวคือสภาพธรรมที่เป็นนามธรรมและรูปธรรมนั่นเอง ซึ่งจะต้องอาศัยการอบรมเจริญปัญญา ด้วยการฟังธรรมสะสมความเข้าใจในสภาพธรรมที่มีจริง ย่อมเป็นประโยชน์ตั้งแต่ขั้นของการฟัง ว่า ธรรม มีจริงๆ เป็นสิ่งที่มีจริงแต่ละหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่เรา ไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตน แม้แต่ขณะที่มีการช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น ซึ่งก็คือ สภาพธรรมนั่นเอง ที่เกิดขึ้นทำกิจหน้าที่ แต่เพราะไม่รู้ ไม่เข้าใจในความเป็นจริงของธรรม ก็ยังเป็นเราที่ทำดี เป็นเราที่ช่วยเหลือ กว่าจะเข้าใจจนสามารถละคลายการยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นตัวตนได้ ก็ต้องมีความเข้าใจอย่างมั่นคง ซึ่งจะขาดรากฐานที่สำคัญคือ ฟังพระธรรม ไม่ได้เลย

การศึกษาธรรม เป็นการศึกษาถึงสภาพธรรมที่ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน เพื่อเข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริง เนื่องจากคุ้นเคยกับความเป็นตัวตน คุ้นเคยกับความเป็นเรา พร้อมทั้งได้สะสมความไม่รู้มาอย่างเนิ่นนาน จึงหลงยึดถือสภาพธรรมที่กำลังปรากฏว่าเป็นต้วตน เป็นสัตว์ เป็นบุคคล เป็นเรา ดังนั้น ธรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่มีจริงนั้น จึงควรที่จะศึกษา เพื่อความเข้าใจถูก เห็นถูกตามความเป็นจริง ซึ่งจะเป็นไปเพื่อละคลายความไม่รู้ ละความเห็นผิดในสภาพธรรมว่าเป็นตัวตน เป็นสัตว์ เป็นบุคคลได้ในที่สุด โดยเริ่มต้นสะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกตั้งแต่ในขณะนี้ ไม่ใช่การไปทำอะไรที่ผิดปกติด้วยความหวังความต้องการ ด้วยความที่อยากจะละความเป็นตัวตนเร็วๆ ซึ่งนั่น ก็เป็นไปด้วยอำนาจของโลภะ แล้ว ทางที่จะทำให้หลง นั้น มีมากทีเดียว จึงต้องมีความมั่นคงในหนทางแห่งการอบรมเจริญปัญญา เพราะเมื่อไม่ขาดการฟังการศึกษาพระธรรมเป็นปกติในชีวิตประจำวันแล้ว ความเข้าใจถูกเห็นถูกก็จะค่อยๆ เจริญขึ้น ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

สาธุ