คนยากไร้ในพระศาสนา

"คนยากไร้ในพระศาสนา"

* คนยากจน เมื่อขัดสนไม่มีทรัพย์จะเป็นอยู่ได้ ก็ต้องกู้หนี้ยืมสินจากผู้อื่น เมื่อไม่สามารถหาทรัพย์มาใช้คืนได้ ก็ต้องสัญญาว่าจะให้ดอกเบี้ย และเมื่อไม่สามารถจะหาทรัพย์พร้อมดอกเบี้ยมาให้เจ้าหนี้ได้ ก็ต้องถูกจับตัวมาลงโทษ

* แต่คนที่ยากจนจริงๆ ก็คือไร้ซึ่งคุณความดีในจิตใจ ซึ่งเป็นทรัพย์ที่ประเสริฐกว่าทรัพย์อื่นใด ได้แก่ ศรัทธา (ความเลื่อมใสในกุศลคุณความดี) หิริ (ความละอายที่จะทำชั่ว และเจริญกุศลคุณความดีต่างๆ) โอตตัปปะ (ความเกรงกลัว คือเห็นโทษของอกุศล และเจริญกุศลคุณความดีต่างๆ) วิริยะ (ความเพียรในทางกุศล) และปัญญา (ความเห็นถูก เช่น เข้าใจในกรรมและผลของกรรม)

* เมื่อไร้ซึ่งคุณความดีดังกล่าวนี้ ก็มีแต่บาปอกุศลกรรมต่างๆ ที่สะสม สืบต่อ ติดตาม ไปในจิต และให้ผลเป็นทุกข์ประการต่างๆ มีทุกข์ในอบายภูมิ เป็นต้น

* นี่คือคนจนเข็ญใจที่แท้จริง ในวินัยพระอริยเจ้า คือในคำสอนที่เป็นไปเพื่อนำออกจากกิเลส ไกลจากกิเลส คือดับกิเลสได้หมดสิ้น

(ประมวลสรุปจากอรรถกถาอิณสูตร อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต)

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม