ไม่เข้าไปยึดถือว่าเป็นเรา

สภาพที่ยึดถือรูปนามขันธ์ห้าที่ปรากฏ ว่าเป็นเรา เป็นของเรา เป็นตัวตนของเราได้แก่ อกุศล ประเภทตัณหา มานะ ทิฏฐิ ผู้ที่ดับอกุศลธรรมเหล่านี้ได้แล้ว จึงไม่มี

การยึดถือในสิ่งใดๆ เลย เพราะมีปัญญารู้ตามเป็นจริง จึงไม่ยึดถือ สำหรับผู้ที่ยังเต็มไปด้วยกิเลส เมื่อกิเลสเกิดขึ้นย่อมมีการยึดถือเป็นธรรมดา ถึงแม้จะบอกว่า ฉันไม่ยึดถืออะไรอีกแล้ว แต่ความเป็นจริงยังยึดถืออยู่ เพราะยังไม่ได้ละความยึดถือไม่ได้ สรุปคือ หนทางเพื่อการไม่เข้าไปยึดถือมีอยู่ ได้แก่ อริยมรรค (สติปัฏฐาน) เมื่ออบรมเจริญสติปัฏฐานจนปัญญามีกำลังปหานกิเลสด้วยอริยมรรค เมื่อนั้นจึงไม่มีความยึดถือ

ไม่ใช่เราที่จะพยายามไม่ให้ยึดถือว่าเป็นเรา แต่เป็นสภาพธัมมะอย่างหนึ่งที่ทำหน้าที่ไม่ยึดถือคือ ปัญญา ปัญญามีหลายระดับ แต่ปัญญาที่จะละคลายความเป็นเราก็ต้องเริ่มจาก สติปัฏฐาน (คือระลึกสภาพธัมมะที่มีในขณะนี้ว่าไม่ใช่เรา) แต่กว่าจะถึงสติปัฏฐาน ก็ต้องอบรมปัญญาจากขั้นการฟังก่อน ฟังให้เข้าใจว่าทุกอย่างเป็นธัมมะจนเหตุปัจจัยพร้อมจึงจะค่อยๆ ละคลายว่าไม่ใช่เราครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ