จะอยู่ในโลกนี้อีกไม่นาน

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๐]

จะอยู่ในโลกนี้อีกไม่นาน

แต่ละคนก็คิดต่างกัน ถ้าคิดถึงความตาย คนหนึ่งคิดต่อไปว่าอย่างไร อีกคนหนึ่งคิดต่อไปว่าอย่างไร ก็แล้วแต่การสะสม แต่ให้เห็นว่า ถ้ารู้ว่าทุกคนต้องตาย แล้วจะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้เพราะฉะนั้น ไม่มีอะไรดีเท่ากับทำความดีทันทีเท่าที่จะทำได้ เพราะว่า ส่วนใหญ่เรามักจะประมาทแล้วก็รอเวลาที่จะทำดี วันนี้ยังไม่ทำ พรุ่งนี้อาจจะทำ เศษกระดาษตกอย่าพึ่งเก็บแล้วให้คนอื่นเขาเก็บหรืออะไรก็แล้วแต่ แม้เล็กน้อยระหว่างกุศลกับอกุศล

ชีวิตไม่เที่ยงไม่แน่นอน จะพ้นจากความเป็นบุคคลนี้เมื่อไหร่ แต่ตราบใดที่ยังเป็นโอกาสที่จะทำความดี คนนั้น ก็จะไม่ละเลยที่จะทำความดี ขณะใดที่ทำความดี เพราะมีความเข้าใจจริงๆ ว่าจะอยู่ในโลกนี้อีกไม่นาน จะเป็นคนนี้อีกไม่นาน แล้วอะไรเป็นที่พึ่ง เพราะฉะนั้น ที่จะที่พึ่งได้จริงๆ ต้องเป็นความเข้าใจ โอกาสที่จะเข้าใจมีไหม ถ้ามี ทำไมทิ้งโอกาสนั้น เพราะฉะนั้น นี่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะเป็นรากฐานที่จะทำให้เมื่อมีความเข้าใจถูกแล้ว ก็ไม่ใช่เรา แต่ว่าความเข้าใจนั่นแหละ นำมาซึ่งกุศลหรือสิ่งที่ดีงามโดยประการทั้งปวง แต่ไม่ฝืน เพราะถ้าฝืน ก็เป็นเรา เพราะฉะนั้น การอบรมเจริญปัญญาที่จะรู้มั่นคงจริงๆ ว่าไม่มีเราต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย