วัดเป็นที่อยู่ของใคร

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๗๒]

วัดเป็นที่อยู่ของใคร

วัดเป็นที่อยู่ของใคร? ต้องเป็นที่อยู่ของพระภิกษุที่เป็นภิกษุอุปสมบท (บวช) ตามพระวินัยแล้วก็รักษาสิกขาบท ทั้งหมดเพื่ออะไร? ทำไมต้องเป็นภิกษุ? เป็นคฤหัสถ์ก็สามารถจะเข้าใจธรรมได้ แต่อัธยาศัยไม่เหมือนกัน ต้องไม่ลืมอัธยาศัย เป็นผู้ที่ตรง ที่จะขัดเกลากิเลสในเพศที่ต่างจากคฤหัสถ์ได้ ต่างกันเหมือนฟ้ากับดิน มีข้อความในพระไตรปิฎกว่า เป็นภิกษุยาก มีไหม? คิดว่ายากหรือง่าย? เห็นไหม ไม่ใช่ว่าอยากบวชก็บวช นั่นไม่ใช่ภิกษุในพระธรรมวินัย เพราะฉะนั้น การที่จะเป็นภิกษุ ยาก เพราะอะไร? ที่เคยมีชีวิตอย่างคฤหัสถ์ทั้งหมด ทำไม่ได้ ทำอย่างคฤหัสถ์อีกต่อไปไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น จะต้องรู้ว่า สิ่งใดที่ไม่ตรงกับจุดประสงค์ที่จะขัดเกลากิเลสในเพศบรรพชิต จึงเป็นเหตุให้เมื่อมีการกระทำใดๆ ที่ไม่เหมาะควร พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประชุมสงฆ์ เพื่อที่จะให้ภิกษุร่วมกันพิจารณาว่า ถูกต้องคืออย่างไร ไม่ใช่ว่าปล่อยปละละเลยบัญญัติไปเฉยๆ โดยที่เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งนั้นสมควรที่จะบัญญัติ ด้วยเหตุนี้ พระองค์ทรงบัญญัติพระวินัยให้ภิกษุทั้งหลายได้ประพฤติปฏิบัติตาม เพื่ออะไร? เพื่อขัดเกลากิเลส สิ่งที่คฤหัสถ์ทำ เห็นว่าเป็นธรรมดามาก เหมือนจะไม่มีโทษภัยใดๆ แต่พระภิกษุเห็นภัยในโทษแม้เพียงเล็กน้อย ต่างกันไหม? แม้เพียงเล็กน้อยก็เป็นภัย โลภะนิดหนึ่งเป็นภัยแล้ว แล้วกว่าจะมีความเห็นอย่างนี้ได้ ต้องศึกษาพระธรรมด้วยความเคารพ ขัดเกลากิเลสตามสิกขาบท นั่นคือ ที่อยู่ที่เหมาะควร คือ วัด เป็นอาราม ในภาษาบาลี ภาษาบาลีไม่มีคำว่า วัด เป็นที่สงบจากกิเลส เป็นที่ขัดเกลากิเลสในเพศบรรพชิต เพราะฉะนั้น จะมีอย่างวัดเดี๋ยวนี้ได้ไหม? เพราะฉะนั้น ผิดนี้ต้องเข้าใจจริงๆ ตามพระธรรมวินัย ผิดก็คือผิด แล้วมีเหตุผลด้วยว่าผิดเพราะอะไร เพราะว่า เมื่อจะขัดเกลากิเลสในเพศบรรพชิต แล้วจะมีชีวิตเหมือนอย่างคฤหัสถ์ได้หรือ? ถ้ามีชีวิตเหมือนคฤหัสถ์ก็ไม่ต้องบวช ศึกษาพระธรรมได้ ปฏิบัติอบรมเจริญปัญญาได้ บรรลุอริยสัจจธรรมถึงความเป็นผู้ดับกิเลสเป็นพระโสดาบันได้จนถึงเป็นพระอนาคามี แล้วเป็นพระอรหันต์เมื่อไหร่ จึงบวช เพราะว่า ไม่สามารถที่จะอยู่อย่างคฤหัสถ์ได้ ถ้ามีความเข้าใจอย่างนี้ พุทธบริษัท ก็จะไม่ไปทำให้ที่อยู่ของพระภิกษุ ไม่ใช่ที่สงบ

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย