การเป็นพระภิกษุไม่ใช่ง่าย

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๑๘๕]

การเป็นพระภิกษุไม่ใช่ง่าย

การเป็นพระภิกษุไม่ใช่ง่ายและก็เป็นอันตรายอย่างยิ่งเพราะเหตุว่าต้องเป็นผู้ที่ตรง ถ้าไม่ตรงต่อการที่จะสละเพศคฤหัสถ์สู่เพศบรรพชิตก็ไม่สามารถที่จะขัดเกลากิเลสได้เลย เริ่มต้นตั้งแต่วันแรกที่บวช ดีไหม? วันบวช มีพิธีแห่แหนไหม ไม่มีเลย แห่แหนอะไรกัน ทำอะไร? เพราะว่าผู้นั้นสละ ยินดีไหมที่จะให้มีผู้มาแห่แหนแบกขึ้นช้างขึ้นม้าขึ้นรถอะไรก็ตามแต่ ไม่เข้าใจกันเลยว่าการบวชจากเพศคฤหัสถ์ชาวโลกมากด้วยกิเลสความสนุกสนานไปสู่อีกเพศหนึ่งเพื่อขัดเกลากิเลสด้วยความมั่นคงที่จะประพฤติปฏิบัติตามพระธรรมวินัย วันแรกก็คือวันที่สำคัญด้วย ถูกต้องหรือเปล่า ตั้งแต่เริ่มที่จะเป็นภิกษุ บางแห่งพอออกจากพระอุโบสถก็ยืนเรียงสองข้างถือบาตรแล้วก็มีคนใส่สตางค์จะเป็นอะไรก็ตามแต่ในบาตร ผิดตั้งแต่บวช อาบัติ (ล่วงละเมิดพระวินัย) เลยใช่ไหม? แล้วก็ถ้าเป็นพระภิกษุจริงๆ ต้องมีความเข้าใจในพระธรรมและก็รู้ว่าพระวินัยบัญญัติที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติด้วยพระองค์เอง (ด้วยพระองค์เอง) เป็นสิ่งที่ควรเคารพอย่างยิ่ง เพราะเหตุว่าจะเป็นบุตร ศากยบุตร บุตรของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่เกิดจากพระอุระคือพระปัญญา ที่จะดำเนินรอยตาม เพราะฉะนั้น ถ้าเห็นภิกษุสมัยไหนยุคไหนก็ตาม ไม่มีอาการกิริยาอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ไม่ใช่ภิกษุ

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย