พระภิกษุขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๒๒๑]

พระภิกษุขัดเกลากิเลสอย่างยิ่ง

คำว่า บรรพชา ก็หมายว่า สละ (ปวช / ปพฺพชฺช - ในภาษาบาลี) หรือที่เราใช้คำว่า บวช คือ การสละทั่ว สละหมด สละชีวิตของความเป็นคฤหัสถ์ทั้งหมด จะต้องมีการระลึกตั้งแต่บวช ตั้งแต่ตื่น ว่า เราไม่ใช่คฤหัสถ์อีกต่อไป ด้วยความสมัครใจที่จะไม่ดำเนินชีวิตอย่างคฤหัสถ์ ไม่ทำมาหากินไม่มีอาชีพไม่มีสนุกสนานไม่มีการละเล่นไม่มีการล้อเลียนเพลิดเพลินต่างๆ แต่ดำรงชีวิตเพื่อที่จะได้เข้าใจพระธรรมแล้วก็ขัดเกลาอย่างยิ่ง

เงินทอง สามารถนำมาซึ่งรูป เสียง กลิ่น รส สิ่งที่กระทบตา หู จมูก ลิ้น กาย ซึ่งเป็นที่ปรารถนาของคฤหัสถ์ เพราะฉะนั้น เมื่อเป็นผู้ที่สละ ละ ตั้งแต่วันที่ได้เป็นพระภิกษุ จะรับเงินทองไม่ได้ จะประพฤติอย่างคฤหัสถ์ ไม่ได้ จะพูดแม้ล้อเล่น ก็ไม่ได้ เพราะไม่ใช่เพศคฤหัสถ์ แม้แต่จะรับประทานอาหารที่เราใช้คำว่าฉันหรือบริโภคก็ตามแต่ ต้องพิจารณาทุกครั้งก่อนที่จะบริโภค บริโภคเพื่ออะไร? ไม่ใช่สั่งอาหารมาบริโภคตามใจชอบหรือจะบอกคฤหัสถ์ไปว่าขอให้นำอาหารนั้นนำอาหารนี้มาถวาย ก็ไม่ได้ เพราะฉะนั้น การขัดเกลากิเลส ต้องรู้ว่าขัดเกลากิเลสเพื่อถึงความดับกิเลส

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย