พระผิดกฎหมายบ้านเมือง ถูกจับสึก

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ตามพระวินัยแล้ว ไม่มีใครบังคับขู่เข็ญเพื่อทำการสึกภิกษุรูปใดได้เลย ต้องเป็นความสมัครใจ เป็นความจริงใจของพระภิกษุรูปนั้น ที่จะทำการลาสิกขา เปล่งวาจาให้ผู้รู้ความหมาย ได้รู้ ว่า จะไม่เป็นพระภิกษุอีกต่อไป (แต่ถ้าปาราชิก ก็ไม่ใช่ภิกษุแล้ว ก็ต้องสละเพศไป) ดังนั้น ถ้าท่านยังไม่เปล่งวาจาเพื่อลาสิกขา ท่านก็ยังเป็นพระภิกษุอยู่ ข้อที่ควรจะได้พิจารณา คือ ถ้าดำรงชีวิตในเพศพระภิกษุ สำรวมระวัง รักษาสิกขาบทที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงบัญญัติไว้ ไม่ล่วงละเมิดสิกขาบทแม้เพราะเหตุแห่งชีวิต เป็นผู้ประพฤติขัดเกลากิเลสของตนเอง จะไปทำผิดกฎหมายบ้านเมืองได้ไหม? ไม่มีทางเป็นไปได้เลย

ดังนั้น แม้ว่าจะยังไม่ต้องอาบัติหนักถึงขาดจากความเป็นภิกษุ แต่ถ้าล่วงสิกขาบทอื่นๆ ย่ำยีพระธรรมวินัย ไม่มีความเคารพยำเกรงในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นผู้มีโทษติดตัว ไม่เห็นโทษโดยความเป็นโทษ ไม่แก้ไขตามพระวินัย แล้วยังปฏิญญาว่าตนเองเป็นภิกษุอยู่ ถ้ามรณภาพไปในขณะที่ยังเป็นภิกษุอยู่ ชาติหน้าต่อจากชาตินี้เลย เกิดในอบายภูมิเท่านั้น เพราะมีอาบัติเป็นเครื่องกั้น กั้นการบรรลุมรรคผล และกั้นการเกิดในสุคติภูมิ ด้วย นั่นหมายความว่า ต้องเกิดในอบายภูมิเท่านั้น แต่ถ้าหากสำนึก รู้ตัวเองว่าไม่ได้ขัดเกลากิเลสเลย ก็ลาสิกขา เป็นคฤหัสถ์ ก็เป็นผู้ไม่มีอาบัติแล้ว ยังสามารถเป็นคฤหัสถ์ที่ดี ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญา สะสมเป็นที่พึ่งต่อไปได้ นั่น ก็ย่อมดีกว่าการเป็นภิกษุทุศีล โดยประการทั้งปวง ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ