เพราะไม่รู้ จึงติดข้องไม่มีวันจบ

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๒๓๙]

เพราะไม่รู้ จึงติดข้องไม่มีวันจบ

ถ้ารู้ว่าขณะนี้สิ่งที่ปรากฏเพียงแค่เห็นแล้วก็ดับหมดไม่เหลือเลย ก็จะไม่มีความติดข้อง แต่ตราบใดที่ยังไม่เป็นอย่างนี้ ก็ยังคงติดข้องอยู่ เพราะฉะนั้นขณะที่ติดข้อง ถ้าไม่มีการฟังพระธรรมเลย ไม่เห็นโทษ ไม่เห็นเดือดร้อน ไม่ได้ทำอะไรให้ใครเดือดร้อนเลย แค่พอใจในสิ่งที่ปรากฏ จะเดือดร้อนได้อย่างไร แต่ไม่รู้เลยว่าเพราะไม่รู้และพอใจในสิ่งที่ปรากฏมากขึ้นเพิ่มขึ้นไม่หยุดไม่จบ ก็นำมาซึ่งความคิดความต้องการมากขึ้นๆ จนกระทั่งเป็นทุจริต ซึ่งเริ่มเดือดร้อนตั้งแต่มีความยินดีติดข้อง ก็ไม่เคยรู้เลย ไม่เคยรู้ว่าถ้าไม่ยินดีติดข้องจะมีความสุขสักแค่ไหน แค่นี้คิดไม่ออก ไม่เคยคิดด้วยจนกว่าจะได้ฟังพระธรรม แล้วรู้ว่ากิเลสทั้งหมดเป็นเหตุซึ่งทำให้จิตใจเป็นทุกข์เศร้าหมอง ไม่สะอาดไม่ผ่องใส เพราะฉะนั้น รักษาจิตซึ่งเป็นโรคเรื้อรังมานานแสนนาน ความเน่าในของจิตซึ่งใครๆ ก็มองไม่เห็น อยู่ข้างในที่สุดเลย ไม่มีใครรู้ แต่ก็ปรากฏออกมาทางกาย ทางวาจา เพราะฉะนั้น ขณะใดก็ตาม จิตที่ดีเกิดขึ้น กายดี วาจาดี เพราะใจดี ถ้าขณะใดก็ตาม กายก็แย่ วาจาก็แย่ แย่คือในทางที่ไม่ดี เพราะฉะนั้น ก็เกิดจากจิตที่ไม่ดีนั่นแหละ

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย