กิเลสแทงเข้าไปถึงใจ

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๒๔๐]

กิเลสแทงเข้าไปถึงใจ

โรค (คือกิเลส) มีหลายโรค (ยกตัวอย่าง) โรคโทสะก่อน ทุกคนเห็นง่ายๆ เลย ใช่ไหม ใครไม่รู้จักโกรธบ้าง แล้วอยู่ดีๆ แสนสบายไม่โกรธ พอโกรธเกิดขึ้นเป็นอย่างไร ทำร้ายจิต อย่างอื่นไม่สามารถที่จะทำร้ายได้เลย แต่กิเลสทั้งหลายสามารถเข้าไปจนถึงใจ เห็นไหม? อย่างอื่นไม่สามารถจะเข้าไปถึงใจได้เลย แต่ว่าสภาพธรรมที่เป็นกิเลสแทงตลอดไปจนกระทั่งถึงทำร้ายจิตได้ แต่ไม่รู้เลย เพราะเหตุว่าขณะนั้น เพราะไม่รู้ จึงโกรธ แล้วก็โกรธนั้นก็เป็นเราโกรธ ก็ผิดไปเป็นทอดๆ โกรธเกิดขึ้นก็เป็นเรา เพราะไม่รู้ว่าไม่ใช่เรา แล้วก็บางคนก็ยังพอใจที่จะโกรธด้วย ต้องโกรธ สนับสนุนส่งเสริมกันให้ฆ่าให้ทำลายให้โกรธ ถูกต้องไหม? ไม่ได้ทำร้ายคนอื่นเลยด้วยอาวุธใดๆ แต่ขณะนั้นกิเลสแทงเข้าไปถึงใจ แต่ไม่รู้ตัว เพราะว่ามีหลายระดับขั้น อย่างเบาบางก็มี อย่างกลางๆ ก็มี อย่างร้ายแรงเห็นชัดๆ ก็มี แต่ก็ไม่รู้ว่าไม่ใช่เรา

เพราะฉะนั้น ก่อนอื่น กว่าจะสามารถมั่นคงว่าไม่ใช่เราไม่ว่าอะไรทั้งสิ้น เป็นเพียงสิ่งที่มีจริงที่เกิดแล้วเป็นอย่างนั้นชั่วขณะแล้วก็หมดไป ค่อยๆ ละการที่ติดข้องว่าเราทำเขาทำหรืออะไรทั้งสิ้น ให้รู้ความจริงว่าชั่วขณะที่มีเท่านั้นหมดแล้ว จะไปเดือดร้อนอะไร แต่เพราะความไม่รู้จึงเดือดร้อนมากมาย ใช่ไหม? ไม่ว่าจะเป็น โรคอะไรทั้งสิ้น โรคโกรธเกิดแล้วพอจะรู้ได้ โรคโลภะ ติดข้องต้องการ สิเนหา (ความมีเยื่อใย,ความผูกพันติดข้อง) ราคะ (ความใคร่) นันทิราคะ สนุกสนานเพลิดเพลิน

ไม่เห็นมีใครรู้ว่าเป็นโรคที่จะต้องละ แต่ทั้งหมดก็มาจากโรคซึ่งเงียบ ไม่ปรากฏเลย คือ ความไม่รู้ ไม่มีโลภะความติดข้อง ไม่มีโทสะ แต่ก็ยังมีโมหะความไม่รู้เป็นเจตสิกหนึ่ง อกุศลมูล โลภะ โทสะ โมหะ ๓ อย่างเป็นรากเหง้าของความไม่ดีทั้งหมด มาจากอย่างหนึ่งอย่างใดที่เป็นรากใน ๓ รากนี้ที่ทำร้ายจิต เพราะฉะนั้น ธรรมเป็นเรื่องที่ฟังเท่าไหร่ ก็เพื่อให้เข้าใจว่าไม่มีเรา สำคัญที่สุดคือไม่ลืมว่า เพื่อรู้ว่าไม่มีเรา

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย