พระรับเงิน บวชเพื่อรวย

การจะเป็นพระภิกษุก็ต้องสละทรัพย์สมบัติทั้งหมดไม่ยินดีในเงินและทองไม่รับเงินและทองด้วย ดั่งเช่นพระพุทธเจ้าทรงสละละทุกสิ่ง แสดงให้เห็นว่าเงินกับพระภิกษุไม่เกี่ยวข้องกันเลยทั้งสิ้นเพราะเหตุว่าสละความยินดีในเงินและทอง พระภิกษุปฏิญาณว่าจะละขัดเกลาในเพศบรรพชิต แต่ตรงกันข้ามกลับมารับเงินทอง ก่อนบวชมีแต่บาตร แต่พอบวชบาตรเต็มด้วยเงิน รวยหรือยัง ก็บวชเพื่อรวย ไม่ใช่บวชเพื่อละสละกิเลส เพราะฉะนั้นก็เป็นโอกาสที่ยุคนี้ อุบาสก อุบาสิกา เห็นแต่เพียงพระภิกษุเดินไปตามถนน แต่ไม่รู้ว่าพระภิกษุตามพระธรรมวินัยจะต้องประพฤติปฏิบัติอย่างไร ก็เป็นโอกาสอย่างดียิ่งที่จะได้เข้าใจว่าภิกษุตามพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงที่ถูกต้องคืออย่างไร เมื่อเข้าใจถูกก็จะไม่ให้เงินทองกับพระภิกษุ เพราะทำให้ท่านได้รับโทษต้องอาบัติ

พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค-ทุติยภาค เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ ๙๔๐

พระบัญญัติ

๓๗. อนึ่ง ภิกษุใด รับ ก็ดี ให้รับ ก็ดี ซึ่งทอง เงิน หรือ ยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้ เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์.