กุศล อกุศล ไม่ปนกัน

* กุศลจิต คือจิตที่ดีงาม เพราะมีเจตสิกที่ดีงาม เช่น ศรัทธา สติ หิริ โอตตัปปะ ... เกิดขึ้นปรุงแต่ง

* กุศลเป็นสภาพที่ตัดเสียซึ่งอกุศล ความไม่ดีต่างๆ เพราะในขณะที่กุศลเกิด อกุศลจะเกิดพร้อมกัน หรือปนกัน ไม่ได้เลย

* กุศล (คือทั้งจิตและเจตสิกที่เป็นกุศล) เมื่อเกิดขึ้นย่อมทำกิจของกุศล คือ เป็นไปในทาน ศีล และภาวนา (การอบรมเจริญความสงบของจิต และปัญญาเพื่อรู้สภาพธรรมที่ปรากฏ)
กุศลจะไม่ทำให้เกิดโทษภัยใดๆ เลย

* อกุศลจิต คือจิตที่มีอกุศลเจตสิก ซึ่งเป็นสภาพที่ไม่ดี เช่น โลภะ โทสะ โมหะ เกิดขึ้นปรุงแต่งให้เป็นอกุศล

* อกุศล (คือทั้งจิตและเจตสิกที่เป็นอกุศล) เมื่อเกิดขึ้นย่อมทำกิจของอกุศล คือ คิด พูด ทำ ในสิ่งที่เป็นโทษในทุกระดับ ตั้งแต่เป็นโทษต่อจิตใจที่เป็นอกุศลในขณะนั้นทันที และถ้าอกุศลมีกำลังมากขึ้น ก็จะมีการกระทำทางกาย วาจา ที่เบียดเบียนประทุษร้ายผู้อื่น ซึ่งสามารถทำให้เกิดทุกข์โทษต่อผู้กระทำต่อไป และอกุศล จะไม่ทำให้เกิดประโยชน์อะไรเลยแม้แต่น้อย

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม