ชีวิตมีค่าคือมีเวลาให้พระธรรม

ชีวิตปกติธรรมดา สบายๆ คือไม่ถูกเร่งรัดด้วยโลภะที่จะไปทรมานตัว แต่ก็รู้ประโยชน์ของการฟังธรรมว่า ชีวิตที่ขาดธรรมะ วันนี้ทั้งวันมีอะไรบ้าง ที่เรียกว่าเป็นสาระ หรือเป็นประโยชน์จริงๆ เหมือนอย่างวันก่อนถ้าไม่ได้สนทนากัน มีเฉพาะเรื่องสนุกสนานไปโน่นไปนี่ โดยไม่ฟัง ไม่เข้าใจธรรมะ ก็ผ่านไปแต่ละวัน แต่ถ้าเข้าใจจริงๆ ชีวิตของเราก็ไม่ใช่กามสุขัลลิกานุโยค (พอใจในสิ่งต่างๆ โดยไม่ศึกษาพระธรรม) เพราะเหตุว่าถึงแม้จะเป็นปกติ ยังพอใจในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในโผฏฐัพพะ แต่ก็เห็นประโยชน์ของการเข้าใจธรรม เพราะว่าขาดรูป เสียง กลิ่น รส ได้ไหมวันนี้ เป็นแล้ว มีแล้วมากมาย แต่ถ้าไม่ฟังธรรม ก็ขาดความเข้าใจถูก ที่ถูกต้องที่สุดก็คือสบายๆ แต่ไม่ลืมพระธรรม แล้วเห็นประโยชน์ของพระธรรม