ปัญหาทั้งหลาย โทษทั้งหลาย ความไม่สงบทั้งหลาย เกิดจากอกุศลทั้งหมด

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๒๗๕]

ปัญหาทั้งหลาย โทษทั้งหลาย ความไม่สงบทั้งหลาย เกิดจากอกุศลทั้งหมด

การศึกษาธรรม ไม่ว่าจะใช้คำว่าจิต (สภาพธรรมที่เป็นใหญ่เป็นประธานในการรู้แจ้งอารมณ์) ไม่ว่าจะใช้คำว่าเจตสิก (สภาพธรรมที่เกิดประกอบพร้อมกับจิต) ก็คือ ชีวิตประจำวัน ซึ่งมี แต่ไม่เคยรู้ เพราะฉะนั้น เวลานี้ก็สามารถที่จะรู้ธาตุ (สภาพธรรมที่ทรงไว้ซึ่งลักษณะของตน) ที่ต่างกัน คือ ธาตุที่เป็นจิต (เป็นใหญ่เป็นประธานในการรู้สิ่งที่ปรากฏ) และ ความไม่รู้หรือความชอบ ความไม่ชอบ ก็เป็นเจตสิก

รู้สึกว่าโลภะความติดข้องไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ถ้าน้อย ใช่ไหม? เพราะฉะนั้น โลภะทำให้เกิดความเดือดร้อนหรือเปล่า ถ้ามาก แล้วก็ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ สบายใจหรือเปล่า? โทสะทั้งหลายเกิดเพราะความติดข้อง เราก็รู้แต่ว่าคนนั้นโกรธแล้วเราก็โกรธ แต่ว่าโกรธเป็นอะไร? โกรธเป็นธรรมแน่นอน เกิดกับอะไร? ถ้าไม่มีจิตที่จะเห็น จะได้ยิน โกรธก็เกิดไม่ได้เลย และเมื่อโกรธเกิดขึ้นแล้ว ดีไหม ใครเดือดร้อน? โกรธเกิดที่ไหนไม่เป็นสุข จะไปทำให้คนที่มีความโกรธเป็นสุข เป็นไปไม่ได้เลย เพราะลักษณะนั้นเป็นสภาพที่เดือดร้อน แม้จิตในขณะนั้นก็มีโทสะหรือความขุ่นเคืองใจเกิดร่วมด้วย ขณะนั้นเดือดร้อนจริงๆ และถ้ามาก คิดดู ปัญหาทั้งหลาย โทษทั้งหลาย ความไม่สงบทั้งหลาย ก็เกิดจากอกุศลทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นโทสะหรือโลภะทั้งหมดก็มาจากความไม่รู้คืออวิชชาหรือโมหะ

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย