วัดกับพุทธพาณิชย์

วัดและพระจะปรับตัวตามยุคสมัยโดยละเมิดพระธรรมวินัยไม่ทำตามคำสอนหรือถ้าอย่างนั้นมีวัดก็มีเพื่อทำลายพระพุทธศาสนา

วัดไม่ใช่ที่เป็นตลาดนัด จัดงานวัด จัดคอนเสิร์ต ดนตรี แต่เป็นสถานที่ที่อยู่ของผู้สงบคือพระภิกษุที่ประพฤติตามพระวินัย ไม่รับเงินทอง และแสดงพระธรรมให้คฤหัสถ์เข้าใจธรรมถูกต้อง

พระวิหารเชตวัน มีดนตรีในวัดไหม มีตลาดนัดในวัดไหม พระภิกษุในพระวิหารเชตวัน มีท่านพระสารีบุตร รับเงิน เรี่ยไรเงินกฐินเงินไหม หรือ ประพฤติตามพระวินัย ไม่รับเงิน แต่แสดงธรรมให้ผู้อื่นได้เข้าใจจนผู้นั้นบรรลุธรรม

แสดงความจริงเพื่อให้วัดและพระภิกษุรวมถึงคฤหัสถ์ที่ไม่ศึกษาคำสอนรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ละเลิกการกระทำที่ผิด ด้วยจิตหวังดี เพื่อให้เป็นพระพุทธศาสนาที่ดำรงอยู่อย่างยาวนานและถูกต้องตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่เอาตามความคิดของเราเอง ไม่เช่นนั้นก็ไม่ใช่มีพระธรรมเป็นที่พึ่ง ก็เป็นเพียงนับถือพระพุทธศาสนาตามบัตรประชาชน

[เล่มที่ 3] พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค-ทุติยภาค เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ ๙๔๐

พระบัญญัติ
๓๗. อนึ่ง ภิกษุใด รับ ก็ดี ให้รับ ก็ดี ซึ่งทอง เงิน หรือ ยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้ เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์