สุขทุกข์ก็หมดไป ทุกอย่างเพื่อลืม

ใหม่ทุกขณะ เมื่อกี้เกิดแล้วดับหมดแล้ว ไม่มีอะไรที่ยั่งยืน แต่สำคัญว่ามีเราเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ มาอาลัยอาวรณ์ถูกไหม เพราะไม่มีเรา ดังนั้นทุกอย่างก็เพื่อลืม ทุกสิ่งทุกอย่างจึงไม่ใช่ยึดถือว่าเป็นเราเลย ถ้ายึดถือก็เป็นความเข้าใจผิด ขณะนี้ที่กำลังว่าเข้าใจเป็นคนนี้ก็ไม่ใช่เลย ดับหมดแล้ว ไม่เหลือเลย ทันทีที่เกิดก็ดับไปหมดแล้ว เพียงแต่มีสัญญาความจำ จำผิดว่ามีเรา ยังมีอยู่ แต่ความจริงคือหมดแล้ว แล้วจะมานั่งพร่ำเพ้อ เสียใจในสิ่งที่เกิดดับไปหมดแล้ว ประโยชน์อะไร ดังนั้นจึงไม่ใช่สาระเลยที่ยึดถือว่าเป็นเรา ทุกอย่างที่เข้าใจว่าเป็นเราไม่เหลือสักขณะเดียว ความเดือดร้อนก็เกิดแล้วก็หมดแล้ว สุขนิดเดียวก็หมดไปไม่เหลือเลย ทุกอย่างจึงเพื่อลืม

จากการสนทนาธรรม กับ อ.สุจินต์ 25 พ.ค. 63