กัณฑ์เทศน์ไม่ใช่เงิน พระเรี่ยไรรับเงิน บวชทำไม

พระคือผู้ที่ละอาคารบ้านเรือน สละทรัพย์สมบัติทั้งหมด แล้วอยากได้เงิน เป็นพระภิกษุในธรรมวินัยหรือเปล่า? ก็ต้องถามให้คิด เพราะไม่รู้ หรือว่า เพราะอยากได้? เวลาที่คนให้เงินพระโดยประการใดๆ ก็ตาม จะใส่ไปในบาตรหรือกัณฑ์เทศน์ก็ตาม แล้วพระไม่บอกว่าผิดพระวินัย เป็นเพราะพระไม่รู้พระวินัย หรือว่า เพราะพระอยากได้เงิน

ถ้าไม่รู้จักพระ ก็คิดว่า ไม่เห็นจะบาปอะไร ใช่ไหม การให้ น่าจะเป็นการดี ใช่ไหม เพราะว่าให้เงิน แล้วคนนั้นก็สามารถที่จะไปซื้ออะไรต่ออะไร ทั้งอาหาร ทั้งยารักษาโรค เสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่มอะไรได้ แต่ว่า "บาปเพราะไม่รู้จักพระ" จึงให้เงินพระ!!! ถ้ารู้จักพระแล้ว พระคือใคร ผู้ที่สละเพศคฤหัสถ์

คนที่จะบวช ไม่รู้หรือ? ว่าต้องสละบ้าน วงศาคณาญาติ ทรัพย์สมบัติ คำว่าบวช ปวช (ปะ-วะ-ชะ) หรือ บรรพชา หรือ ปพฺพชฺชา (ปัพพัชชา) ก็คือว่า "ละทั่ว" เพราะเห็นว่า ถ้ายังไม่ทั่ว ก็คือคฤหัสถ์ ที่สามารถที่จะฟังพระธรรม เข้าใจพระธรรม อบรมปัญญา ดับกิเลสได้ แต่เป็นผู้ที่ตรง การที่จะเข้าใจพระธรรมต้องตรง แม้แต่ว่าจะเป็นคฤหัสถ์หรือบรรพชิต ก็ต้อง "ตรง"

[เล่มที่ 3] พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค-ทุติยภาค เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ ๙๔๐

พระบัญญัติ

๓๗. อนึ่ง ภิกษุใด รับ ก็ดี ให้รับ ก็ดี ซึ่งทอง เงิน หรือ ยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้ เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์