มีชีวิตอยู่เพื่ออะไร
สิ่งที่ชีวิตแสวงหาแค่ได้มาเพียงเห็น ได้ยินแล้วก็หมดไป ไม่เหลือเลย ยิ่งติดข้องมากก็ทุกข์มาก มีชีวิตอยู่ไปแต่ไม่เข้าใจพระธรรม ก็อยู่ไปเพิ่มกิเลส เพิ่มโลภะ เพิ่มความติดข้องและเพิ่มความไม่รู้ต่อไปเรื่อยๆ ยิ่งมีอายุยืนก็สะสมกิเลสมากขึ้นไป แต่การมีชีวิตที่ประเสริฐ คือ มีชีวิตอยู่เพื่อเข้าใจพระธรรม เข้าใจความจริง มีชีวิตอยู่เพื่อปัญญาปรากฏ
ยามยาก ยามลำบาก ยามทุกข์ใจ ลาภช่วยได้ไหม ยศ สรรเสริญ สุขช่วยได้ไหม ก็ไม่ได้เลย แต่ความเข้าใจธรรมะ ไม่ว่ากำลังเป็นทุกข์ เจ็บไข้ได้ป่วย หรือได้รับภัยพิบัติต่างๆ ขณะนั้นปัญญาไม่ได้ทำให้เกิดความทุกข์เลย เพราะว่าสามารถเข้าใจความจริงในขณะนั้นได้ จนถึงที่สุดว่า ทุกอย่างไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครเลย ทั้งหมดก็เป็นไปตามเหตุตามปัจจัย
มีพ่อที่ชอบด่าว่าและตำหนิลูกเป็นหนี้ 3 ล้านจากทำธุระกิจล้ม และชอบไล่ลูกออกจากบ้านล่าสุดจะฟ้องที่ทำงานเรื่องเป็นหนี้ ให้เป็นบุคคลล้มละลาย หนูปวดหัวมาก ท้อมาก คิดกลับไปกลับมา หนูสวดมนต์ไม่ได้ แสดงตัวว่าดีกว่าใครหรือให้ใคร เห็นว่าธรรมะธรรมโม แต่มันเครียดไม่มีที่พึ่งคะ ช่วยหนูด้วยคะ
กราบนอบน้อมพระรัตนตรัย
เรียนความเห็นที่ 2 ค่ะ
การได้ศึกษาพระธรรม ที่พระพุทธองค์ทรงแสดง จะทำให้เข้าใจความจริงของสภาพธรรมที่บังคับบัญชาไม่ได้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ในชีวิตประจำวัน ต้องมีเหตุทำให้เกิดขึ้น ไม่เว้นทั้งการได้ยินเสียงตำหนิ หรือเสียงสรรเสริญ ภพชาติ ที่ผ่านมาสร้างเหตุด้วยความไม่รู้ และกิเลสมากมาย เมื่อกรรมสุกงอม ผลก็ต้องเกิดขึ้น ความเข้าใจจากการฟังพระธรรม เป็นปัจจัยให้อดทนได้ตามกำลังของความเข้าใจ ถ้ายังไม่พอใจในคำตำหนิ แต่พอใจในคำสรรเสริญ ก็ยังไม่ใช่ความอดทน เสียงเกิดแล้วก็ต้องดับ และเสียงไม่รู้อะไร แต่จิตที่เป็นธาตุรู้ และสิ่งที่สะสมในจิตทำให้เกิดความพอใจบ้าง ไม่พอใจบ้างสะสมสืบต่อไปอีก สังสารวัฎฎ์ก็ยาวขึ้นๆ ไม่รู้จบ
ชีวิตที่เหลืออยู่ เสียงที่ถ่ายทอดจากคำของพระพุทธองค์ให้เข้าใจความจริงเป็นเสียงที่ควรฟังที่สุด หากสวดมนต์ แต่ไม่เข้าใจความจริงที่พระพุทธองค์แสดงก็ยังไม่มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง
กราบเท้าบูชาพระคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง