สำคัญที่กิจของตน ไม่ใช่คนอื่น

พระพุทธเจ้าตรัสว่า บุคคลไม่ควรทำคำแสยงขน (คำกล่าวไม่ดี) ของคนเหล่าอื่นไว้ในใจ, ไม่ควรแลดูกิจที่ทำแล้วและยังมิได้ทำของคนเหล่าอื่น, พึงพิจารณากิจที่ทำแล้วและยังมิได้ทำของตนเท่านั้น.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 63

เรื่องปาฏิกาชีวก

อธิบายดังนี้ ผู้มีปัญญาไม่ใส่ใจด้วยอำนาจอกุศลจิตในคำไม่ดีของผู้อื่น แต่เข้าใจถูกด้วยปัญญา มีการเข้าใจคำพูด เสียงนั้นว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา เป็นต้น ไม่แลดูกิจการกระทำของคนอื่นด้วยอำนาจอกุศลธรรม คิดไม่ดี มีการจ้องจับผิด ด้วยจิตเป็นอกุศล พึงพิจารณาตนว่าวันคืนล่วงไปบัดนี้ตัวเองทำอะไรอยู่ มีการอบรมปัญญา เจริญกุศล ฟังพระธรรมหรือไม่ ที่จะให้เข้าใจถูกเพิ่มขึ้นว่าเป็นแต่เพียงธรรมไม่ใช่เรา เป็นต้น