มีความตายเป็นที่สุด

* แม้จะมีความผูกพันในบุคคลอันเป็นที่รักมากสักเท่าไหร่ และไม่ประสงค์จะให้พลัดพรากจากไปด้วยความตายเลย ซึ่งถ้าสามารถจะแลกได้ ก็ยอมทุกอย่างที่จะแลกด้วยทรัพย์สมบัติที่มีค่าต่างๆ แต่ในที่สุดแล้วทุกคนก็ต้องตายจากกันไปทั้งสิ้น

* ภาชนะดินบางอัน ก็แตกตั้งแต่ช่างหม้อกำลังทำอยู่ บางอันเมื่อทำเสร็จแล้ว ก็แตกตอนเอาออกจากแป้นหมุน บางอันเอาออกแล้วพอวางลงที่พื้นก็แตก บางอันอยู่ได้เกินไปกว่านั้นก็แตก

* แม้ในสัตว์ทั้งหลาย ก็อย่างนั้นเหมือนกัน บางคนตายตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา บางคนพอคลอดก็ตาย บางคนอยู่ได้เกินไปกว่านั้นก็ตาย

* เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า "สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง มีมรณะเป็นธรรมดา มีมรณะเป็นที่สุด ไม่ล่วงพ้นมรณะไปได้เลย"

* เมื่อตายแล้ว ก็เป็นไปตามกรรมที่ได้กระทำแล้ว และสะสมสืบต่อไว้ในจิต คือกรรมดี ก็เป็นปัจจัยให้เกิดในสุคติภูมิ กรรมชั่วก็เป็นปัจจัยให้เกิดในทุคติภูมิ

* ดังนั้น จึงควรเจริญกุศลคุณความดี ซึ่งจะสะสมไว้ในจิต เป็นสมบัติอันมีค่า ที่จะเป็นที่พึ่งต่อไป

* การฟังธรรม และเข้าใจในความเป็นธรรมตามความเป็นจริง เป็นประโยชน์ที่แท้จริง ซึ่งจะนำไปในการเจริญกุศลคุณความดีทั้งหลาย

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม