ผู้มีธรรมอันงาม

* ธรรมอันงาม คือธรรมฝ่ายดี เช่น ศรัทธา (สภาพที่ผ่องใสจากอกุศล) สติ (สภาพที่ระลึกได้ในทางที่ดีงาม) หิริ (สภาพที่ละอายในความเป็นอกุศล) โอตตัปปะ (สภาพที่เกรงในความเป็นอกุศล) ... ปัญญา (สภาพที่เข้าใจถูกในสิ่งที่ปรากฏ)

* ในบรรดาธรรมที่อาศัยปัจจัยปรุงแต่ง เกิดแล้วดับ ปัญญาประเสริฐสุด

* ปัญญาประเสริฐสุดเพราะสามารถเข้าใจในสภาพธรรมที่ปรากฏตามความเป็นจริง จึงรู้โทษของอกุศล และคุณของความดีต่างๆ

* เมื่อปัญญาเกิดกับจิตขณะใด ก็จะปรุงแต่งให้สภาพธรรมที่เกิดร่วมกันในขณะนั้นดีงามด้วยความเข้าใจถูก เช่น ใส่ใจถูก คิดถูก เพียรถูก ตั้งมั่นถูก

* ผู้ที่มีธรรมอันงามเพราะมีปัญญาเข้าใจพระธรรมวินัย ไม่ว่าจะเป็นบรรพชิตหรือคฤหัสถ์ก็ตาม ย่อมสามารถเกื้อกูลผู้อื่นให้เข้าใจถูกตามพระธรรมวินัย และดำรงพระศาสนาให้ยั่งยืนต่อไป

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม