ถามครับ พระวินัย ๒๒๗ เป็นการห้าม หรือไม่ครับ
พระวินัย ๒๒๗ เป็นการห้าม หรือไม่ครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ตัวอย่างพระวินัยบัญญัติ
[เล่มที่ 3] พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ปฐมภาค-ทุติยภาค เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ ๙๔๐
อนึ่ง ภิกษุใด รับ ก็ดี ให้รับ ก็ดี ซึ่งทอง เงิน หรือ ยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้
เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์
พระวินัยบัญญัติทุกสิกขาบท พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติด้วยพระองค์เอง เพื่อประโยชน์ในการที่จะให้เพศบรรพชิตได้ศึกษาและประพฤติตาม กล่าวคือ ไม่ล่วงละเมิดในสิ่งที่พระองค์ทรงบัญญัติได้ เพราะถ้าล่วงละเมิด ก็มีโทษ ตามระดับของความหนักเบาของสิกขาบทนั้นๆ อย่างเช่น ภิกษุ มีความจงใจฆ่ามนุษย์ ก็ขาดจากความเป็นพระภิกษุทันที เป็นต้น เพราะฉะนั้น ใครจะห้ามใครได้ พระวินัยบัญญัติ ไม่ใช่การห้าม แต่เป็นสิ่งที่ควรจะได้ศึกษาและประพฤติตาม ซึ่งทั้งหมดเป็นไปเพื่อนำออกซึ่งกิเลสหรือกำจัดซึ่งกิเลสโดยตลอด เมื่อกล่าวโดยประมวลแล้ว ก็จะเห็นได้ว่า สิ่งใดก็ตาม ที่เป็นโทษ พระองค์ก็ทรงแสดงว่า ไม่ควรทำ ถ้าขืนทำ ก็มีโทษ และสิ่งใด ที่เป็นประโยชน์ พระองค์ก็ทรงแสดงว่าควรประพฤติ ถ้าไม่ประพฤติอย่างนั้น ก็มีโทษ ครับ
ขอเชิญศึกษาเพิ่มเติมได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ
บัญญัติสิกขาบทแก่ภิกษุ อาศัยอำนาจประโยชน์ ๑๐ ประการ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
