ความลำเอียง
ขอกราบเรียนถามค่ะ
การที่เราให้วัตถุสิ่งของหรืออุทิศบุญกุศลให้แก่คนที่เรารักหรือผู้ที่มีพระคุณต่อเราก่อน หรือมากกว่าคนอื่นๆ เป็นความลำเอียงหรือเปล่าคะ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
จิตของผู้นั้นย่อมรู้เองในขณะจิตนั้นที่เกิดครับ และเป็นปัญญาที่เกิดรู้ด้วยในขณะนั้น ไม่ใช่นึกคิดถึงสิ่งที่ดับไปแล้ว ในเรื่องที่ผ่านมา ก็เป็นการเดา ว่า ลำเอียง หรือ ไม่ลำเอียง ทั้งหมดจึงเป็นเรื่องของปัญญาครับ ที่จะรู้ความจริง ตามควาเมป็นจริงในขณะที่ให้ ในขณะนั้น เพราะ การให้ผู้มีพระคุณก่อน ก็เพราะบูชาคุณก็ได้ ไม่ใช่ด้วยความลำเอียง หรือ โดยนัยเดียวกัน ให้ผู็มีพระคุณก่อน เพราะรัก ก็ได้ ด้วยความลำเอียง
แต่ที่สำคัญที่สุด ที่ชาวพุทธควรเข้าใจ คือ แม้จะให้ด้วยความไม่ลำเอียง แต่ไม่รู้ความจริงว่าไม่ใช่เราที่ให้ ไม่ใช่เราที่ไม่ลำเอียง ก็เป็นกุศลที่ยังยึดถือและไม่รู้ความจริง และไม่สามารถดับกิเลสได้ เพราะฉะนั้น ทางที่ถูกต้อง จึงไม่ใช่จะเดือดร้อน กับอกุศล ลำเอียงที่เกิดขึ้น แต่เพราะเกิดแล้ว หนทางที่ถูกคือ เข้าใจถูกว่าเป็นธรรมในขณะนั้นไม่ใช่เรา ครับ
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ความเป็นจริงของสภาพธรรมเป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น ถ้ากล่าวถึง ความลำเอียงแล้ว ก็ต้องเป็นอกุศล ไม่ว่าจะด้วยความติดข้อง ความความไม่พอใจ ด้วยความกลัว หรือ ด้วยความเขลา ก็ตาม ทั้งหมดเป็นเรื่องของอกุศล แต่เมื่อมีความปรารถนาดีต่อผู้อื่น เคารพนับถือในคุณความดีของผู้อื่น ทำประโยชน์ให้กับผู้อื่น ด้วยสภาพจิตที่ดีงามจริงๆ ขณะนั้น จิตผ่องใส ไม่ใช่ด้วยความลำเอียง แต่ถ้าทำด้วยความติดข้องต้องการ เป็นต้น ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม ก็ยากที่จะพ้นจากความลำเอียงไปได้ จึงแสดงให้เห็นเลยว่า อกุศลเกิดมากจริงๆ ในชีวิตประจำวัน ซึ่งก็คือ เป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัยไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
