เมตตาไม่ใช่เรื่องท่อง

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๓๒๖]

เมตตาไม่ใช่เรื่องท่อง

ขณะใดที่โกรธ เป็นมิตรกับคนที่เรากำลังโกรธหรือเปล่า? ไม่ใช่เลย เครื่องพิสูจน์มีมาก ว่าเป็นมิตรจริงๆ หรือเปล่า ไม่ใช่คิดแต่จะให้คนอื่นเป็นมิตรกับเรา แต่ที่ถูกต้องก็คือ ผู้ที่ฟังธรรมนั้นแหละประพฤติปฏิบัติธรรมแค่ไหน ตามความเข้าใจ ตนเองได้ฟังธรรมมีความเข้าใจ เพราะฉะนั้น น้อม คือ ขณะที่ฟังเปลี่ยนจากเดิมที่เคยโกรธง่าย แล้วก็เคยว่าร้ายง่ายๆ ก็มาเป็นความเป็นเพื่อนมากขึ้น เป็นมิตรมากขึ้น

เพราะฉะนั้น ก็มีความเมตตาจริงๆ มากขึ้น ไม่ใช่ไปนั่งท่อง ไม่มีใครเลย ออกมาก็โกรธโน่นโกรธนี่ อยู่ในมุมมืดเมตตามาก แต่พอออกมาเจออะไรนิดหน่อยก็ไม่เหมือนที่พูดเลย สัตว์ทั้งหลายจงมีความสุข เป็นไปไม่ได้เลย

เพราะฉะนั้น ทั้งหมดเป็นธรรมที่จริงและตรง ไม่มีสักคำเดียวที่ผู้ที่เป็นกัลยาณมิตรสูงสุด คือ พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าจะให้เกิดโทษและอกุศลกับบุคคลหนึ่งบุคคลใด ก็ควรจะประพฤติปฏิบัติอย่างนั้นด้วย ใช่ไหม? เพราะเหตุว่า แต่ละคนก็เป็นแต่ละจิตตามการสะสมสืบต่อมานานแสนนาน ทำให้มีอัธยาศัยต่างๆ กันไป เพราะฉะนั้น ความคิด ความเห็นก็ต้องต่างกันไป แต่ว่าผู้ที่เป็นมิตรจริงๆ อดทนไหมที่จะเห็นประโยชน์ของมิตร เวลาเป็นมิตรจะไม่เห็นประโยชน์ของตน แต่จะเห็นแต่ประโยชน์ของผู้ที่เราเป็นมิตรกับเขา คือ เห็นประโยชน์ของคนอื่น ย่อมสละแม้ความสุขเพื่อประโยชน์ของคนที่เราเป็นมิตรได้ไหม ได้หรือเปล่า ถ้าได้ก็คือมิตร และประพฤติปฏิบัติตามธรรม ซึ่งจะทำให้ไปสู่การที่จะดับกิเลสได้ถ้ามีความเข้าใจที่ถูกต้องเพิ่มขึ้น

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย