มั่นใจได้ตายแน่นอน

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๓๓๑]

มั่นใจได้ตายแน่นอน

บังคับให้มีเมตตาได้ไหม? สิ่งที่ดีทุกอย่างบังคับให้เกิดขึ้นได้ไหม ให้มีมากๆ ด้วย เมตตาน้อยก็ไม่พอต้องเจริญเมตตาให้มากๆ คิดดู บังคับได้ไหม? เพราะฉะนั้น จริงๆ ธรรมใดเป็นอย่างไร ก็ทรงแสดงตามความเป็นจริงว่า ธรรมฝ่ายไม่ดีจะกลับเปลี่ยนเป็นธรรมฝ่ายดีไม่ได้ อย่างความโกรธ กับ ความเมตตา เมตตาคือความหวังดี ความเป็นเพื่อนพร้อมที่จะเกื้อกูล นี่คือขาดไม่ได้เลยสำหรับในใจที่มีเมตตา คือ พร้อมที่จะช่วยเหลือคนอื่นแล้วก็หวังดีตลอด ถ้าจะดูชีวิตของพระโพธิสัตว์ในชาติที่เป็นสุวรรณสาม แม้ว่าถูกยิงด้วยลูกศร ไม่โกรธคนยิง แต่สำหรับเรายังไม่ถูกใครยิง แต่โกรธเยอะไปหมดเลย ยังไม่ทันจะมากระทบกายสักนิดเดียว มีแต่คำบ้างอะไรบ้างคนโน้นคิดอย่างนี้คนนี้คิดอย่างนั้น ก็แย่แล้ว แต่ว่า ถ้าเป็นผู้ที่มีใจที่เป็นกุศลที่สะสมมาจริงๆ เห็นโทษ (ของอกุศล)

ระหว่างเมตตาความเป็นเพื่อน กับ โทสะความโกรธความขุ่นเคืองความไม่เป็นเพื่อนเลย ใครคิดว่าอย่างไหนดีกว่ากัน? เมื่อดีแล้วให้คนอื่นเป็นหรือเราเป็นดีกว่าเขาจะเป็นหรือไม่เป็นก็เรื่องของเขา ใช่ไหม? เพราะฉะนั้น เป็นเรื่องของการเข้าใจถูกต้องตามความเป็นจริง แต่ละคำโดยไม่ข้าม ไม่ใช่พอได้ยินอย่างนี้ก็ขวนขวายท่องจะได้มีเมตตามากๆ ก็ไม่ถูกต้องเลย เพราะว่า มีความเป็นตัวตน เพราะฉะนั้น ถ้าจะระลึกถึงความตายให้มีประโยชน์จริงๆ ก็คือ มั่นใจได้ ตายแน่ แต่ว่าจะช้าหรือเร็ว ตายในลักษณะไหน? แต่ว่าที่ทุกคนลืมแล้วก็อยากจะคิดถึงความตายว่าความตายต้องมีแน่ เพื่ออะไร? เพื่อเป็นคนดีขึ้นหรือว่าทำชั่วไปเหมือนเดิม? อันนี้เป็นสิ่งซึ่งน่าคิด เพราะเหตุว่า คงจะไม่รู้ว่า ขณะนี้ไม่มีอะไรที่เป็นเราได้เลยสักอย่างเดียว ทุกอย่างเกิดแล้วก็ดับไปเรื่อยๆ แต่ทางไปของเหตุคือกุศลและอกุศลต้องต่างกัน เพราะฉะนั้น ทางเดิน ซึ่งขณะนี้ไม่ใช่เรา กุศลจิต ก็เดินไปทางหนึ่ง อกุศลจิต ก็เดินอีกทางหนึ่ง เดินคนละทาง ใช่ไหม? แล้วจะเดินทางไหน กับใคร? จะเดินไปกับกุศล หรือว่า จะเดินไปกับอกุศล?

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย