พุทธศาสนาเป็นเรื่องของเหตุและผล
พุทธศาสนาเป็นเรื่องของเหตุและผล ทุกสิ่งไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ หรือเป็นเรื่องบังเอิญ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นล้วนมีเหตุที่ทำให้เกิดขึ้นทั้งสิ้น ดังที่ท่านพระอัสสชิแสดงธรรมแก่ท่านพระสารีบุตร ว่า “ธรรมะทั้งหลายย่อมเกิดจากเหตุ” นั่นก็คือ การที่ทุกคนเกิดมาแตกต่างกัน เป็นเพราะได้กระทำเหตุคือ ทำกรรมมาต่างกัน กรรมที่ได้กระทำไว้แล้วนั่นเอง เป็นเหตุให้มีรูปร่างหน้าตา ผิวพรรณต่างกัน มีอุปนิสัยดีเลวต่างกัน
พุทธศาสนาเน้นเรื่องของกรรมและปัญญา ทุกขณะที่เราเห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรสกระทบสัมผัส เป็นวิบาก เช่น เห็นพระพุทธรูป ก็เป็นกุศลวิบากทางตา ได้ยินเสียงไม่ดี ถูกว่าถูกด่า ก็เป็นอกุศลวิบากทางหู เพราะเราเคยทำเหตุไม่ดีจึงต้องได้ยินเสียง
อย่างนั้น ถ้าเราคิดถึงเรื่องกรรม เราก็จะไม่โกรธคนที่ด่าเรา แต่ถ้าทางใจ กลุ้มใจ ไม่สบายใจ ไม่ใช่วิบาก แต่เป็นกิเลสของเราเองที่สะสมมา ทำให้เราคิดอย่างนั้นแล้วกลุ้มใจ