เตือนใจให้ไม่ประมาท

หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๓๕๖]

เตือนใจให้ไม่ประมาท

เวลาที่อกุศลจิตเกิดบ่อยๆ เราก็เรียกชื่อตามอกุศลที่เกิดบ่อยๆ สืบต่อกันว่าโดยชื่อนั้นหรือโดยชื่อนี้ แต่ตามความจริงไม่มีใครเลยนอกจากธรรม แม้ที่เข้าใจว่าเป็นเราก็ไม่มี แล้วตั้งแต่เกิดมารักใครที่สุดห่วงใครที่สุด ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อใคร? ตัวเอง แล้วตัวเองมีจริงๆ หรือเปล่า? มีแต่ความติดข้อง มีแต่ความเห็นผิด ล้วนแต่เป็นอกุศลทั้งนั้นใช่ไหม? เพราะฉะนั้น ถ้าเข้าใจตามความเป็นจริงว่าไม่มีใคร แต่มีอกุศลธรรม แล้วอกุศลธรรมไม่ได้อยู่ที่อื่นเลยถ้าไม่มีจิตคิด คนอื่นมีไหม? แล้วที่คนอื่นทำอะไรต่ออะไร ถ้าไม่คิดว่าคนโน้นทำคนนี้ทำจะมีใครไหม? ก็ไม่มี แม้แต่ขณะคิดก็เกิดขึ้นคิดแล้วก็ดับไป

ชาติ คือการเกิด ตั้งแต่หยาบที่สุดว่าตายแล้วเกิด เกิดที่ไหน ถ้ามีอกุศลคือความไม่รู้ ก็มีสัตว์ดิรัจฉานมากมายเต็มโลก ให้รู้ว่าต้องเป็นผลของความไม่รู้ เพราะเหตุใด ฟังได้ยินด้วยกันแต่ก็ไม่สามารถจะเข้าใจอะไรได้ นรกก็ยังมี เพราะว่ากรรมหลากหลายมาก มีตั้งแต่อย่างอ่อนแล้วก็อย่างแรงมาก เพราะฉะนั้นผลเท่ากันไม่ได้เลย ต้องเป็นไปตามเหตุ เปรตอีกภพภูมิหนึ่งก็มี อสุรกายก็มี แล้วเมื่อไหร่จะไปช้าหรือเร็ว หรืออาจจะเป็นเดี๋ยวนี้ก็ได้ เย็นนี้ก็ได้ วันนี้ก็ได้ แล้วไม่เห็นโทษเลยหรือ ว่าไม่รู้อะไร เพราะไม่รู้ อย่าลืมทุกอย่างเพราะไม่รู้ จึงเกิดที่โน่นเกิดที่นี่ที่เป็นอบายภูมิ คือ ทำสิ่งที่ไม่ดีแทนที่จะทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ก็เพราะไม่รู้ เพราะฉะนั้นไม่รู้ว่าจะไปภพภูมิไหนเมื่อไหร่ ดูเหมือนอีกนาน ประมาทแล้วไม่นานเลย แต่ว่าเมื่อไหร่ไม่รู้ เพราะฉะนั้นถ้าเข้าใจอย่างนี้ก็จะไม่ประมาท

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย